Ξεπεράστε τη μοναξιά: Υπηρεσία κηδείας για ξεχασμένη στο Schweinfurt

Ξεπεράστε τη μοναξιά: Υπηρεσία κηδείας για ξεχασμένη στο Schweinfurt

Schweinfurt, Deutschland - Σε ένα πρωί του Οκτωβρίου στο Schweinfurt, ο "ήχος της σιωπής" ακούγεται στο ιερό του κύριου νεκροταφείου. Περίπου 70 άτομα έχουν συναντηθεί για να αποχαιρετήσουν για να πεθάνουν ποιος διαφορετικά δεν είχε κανέναν. Η εκκλησία της πόλης διοργάνωσε μια κηδεία για δεύτερη φορά που είναι αφιερωμένη στο θέμα της μοναξιάς των ηλικιωμένων. Ο διάκονος Joachim Werb καλωσορίζει τους επισκέπτες και οι κινούμενοι ήχοι συνοδεύουν την εκτίμηση των τελευταίων ψυχών.

Το δωμάτιο είναι γεμάτο με 17 φιάλες, το καθένα σημαίνει μια ζωή που τελείωσε τους τελευταίους έξι μήνες - χωρίς συγγενείς. Ενώ τα ονόματα του αποθανόντος διαβάζονται επίσημα, ο Werb ρωτά: "Ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι;" Οι μεγάλες χειρονομίες προσπαθούν να ωθήσουν τη μοναξιά τους στο παρασκήνιο, ενώ οι μαθητές με καρδιές χαρτιού διακοσμούν τη σκηνή. Ονόματα όπως ο Renate, ο Herbert ή ο Svitlana λένε ήσυχα για μια ζωή που συχνά αγνοήθηκε.

ένα ισχυρό σημάδι ενάντια στη μοναξιά

Inspirational ήταν η προέλευση αυτής της κηδείας. Ο διάκονος Werb, που άγγιξε μια αναφορά από την Halle, ήθελε να δημιουργήσει κάτι παρόμοιο για τον Schweinfurt, μια πόλη που πρέπει να αγωνιστεί με συχνή ηλικία. "Η στραγγαλία του προηγούμενου κράτους ήταν αφόρητη", λέει, υπογραμμίζοντας ότι ο νεκρός "ήρθε κάτω από το έδαφος σύμφωνα με το άρθρο της ένωσης" από ότι η ζωή τους αναγνωρίστηκε. Τώρα, μετά από αυτή την ηχητική τελετή, πολλά λουλούδια που κλονίζονται μπορούν να ξαπλώσουν και να δώσουν προσοχή στον αποθανόντα.

Οι αυλές θα ταφούν ανώνυμα σύντομα, που παραμένει μια πικρή επίγευση. Ο Werb απαιτεί από την διοίκηση της πόλης να δημιουργήσει ειδικούς τάφους για αυτούς τους ανθρώπους. "Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν πού είναι οι νεκροί", λέει ο Werb, προσπαθώντας να έρθει σε επαφή με τη διοίκηση του νεκροταφείου. Παρά το κόστος για την κηδεία, η εκκλησία της πόλης δείχνει ευγνωμοσύνη για δωρεές για να υποστηρίξει αυτή τη σημαντική παράδοση - ένα βήμα που φέρνει τόσο ελπίδα όσο και παρηγοριά σε μια συχνά θλιβερή πραγματικότητα.