Σκοτεινές αναμνήσεις: Πώς τα σπίτια αναψυχής διαμορφώνονται για πάντα

Σκοτεινές αναμνήσεις: Πώς τα σπίτια αναψυχής διαμορφώνονται για πάντα

Η Bettina Rosenberger, τώρα 61 ετών, είναι απρόθυμη να θυμάται το 1975. Πέρασε τις καλοκαιρινές της διακοπές σε ένα σπίτι αναψυχής στο Μάκρο, όπου αισθάνθηκε παγιδευμένος. "Όπως στη φυλακή", περιγράφει τους αυστηρούς κανόνες που επικράτησαν εκεί. Δώδεκα ώρες ανάπαυσης ανακοινώθηκαν και ακόμη και μια τουαλέτα ήταν απαγορευμένη επιχείρηση. Όποιος πιάστηκε όταν ο ψιθυρισμός έπρεπε να είναι στο κρύο διάδρομο - μια τιμωρία που πρέπει να θυμηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ο Rosenberger επέστρεψε ήσυχα και λυπημένος από αυτή τη φορά, πολύ διαφορετικό από το ευτυχισμένο παιδί που είχε κάποτε. Οι αναμνήσεις του κακού φαγητού και η απαγόρευση οποιουδήποτε ήχου εξακολουθούν να υπάρχουν γι 'αυτούς. Αυτές οι εμπειρίες όχι μόνο διαμόρφωσαν την παιδική της ηλικία, αλλά και τη μεταγενέστερη ζωή της, αφού συχνά ενήργησε προσεκτικά και με αγωνία για να αποφύγει τις συγκρούσεις.

Η πραγματικότητα των παιδιών της φράσης

Συνολικά, οι ερευνητές εκτιμούν ότι περίπου ένα εκατομμύριο παιδιά στο Baden-Württemberg στάλθηκαν σε λεγόμενα σπίτια αναψυχής κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Αυτά τα ιδρύματα, τα οποία συχνά λειτουργούσαν από διάφορους παρόχους όπως εκκλησίες ή δημόσιους οργανισμούς, προορίζονταν αρχικά να εξυπηρετήσουν την προώθηση της υγείας. Ωστόσο, πολλά παιδιά όχι μόνο υπέφεραν από κακή φροντίδα, αλλά και βιώνουν βία και παραμέληση.

Η ομάδα του έργου στα κρατικά αρχεία του Baden-Württemberg διαπίστωσε τώρα ότι πάνω από το ήμισυ της βίας και της κακοποίησης κατά την εποχή εκείνη είχαν υποστεί. Για πάνω από δύο χρόνια, οι ερευνητές και περίπου 100 προσβεβλημένοι άνθρωποι εξέτασαν τις επιπτώσεις αυτής της "αποστολής". Ο Rosenberger είναι ένας από τους πολλούς, των οποίων η ιστορία έχει επηρεαστεί από έναν γιατρό που συνιστά να στέλνει τους γονείς της στο σπίτι για να τους επιτρέψει να "απελευθερωθούν". Η παιδική σας ηλικία υπέστη ζημιά από αυτήν την παρέμβαση.

Αναφορές σχετικά με την κατάχρηση και την απομόνωση

Οι εμπειρογνώμονες εκτιμούν τον συνολικό αριθμό των παιδιών που επηρεάζονται από την εθνική ποινή μεταξύ 8 και 12 εκατομμυρίων. Πολλοί προσβεβλημένοι άνθρωποι ανέφεραν αυστηρούς κανόνες, φυσική τιμωρία, καθώς και σεξουαλική βία και υποσιτισμό. Οι εγκαταστάσεις ήταν συχνά υποκειμενικές, γεγονός που οδήγησε σε επικίνδυνη αμέλεια των εκπαιδευτικών. Μόλις βρεθεί στην εγκατάσταση, τα παιδιά συχνά αισθάνθηκαν περισσότερο από τα ζώα σε ένα κλουβί από τα ευτυχισμένα παιδιά που πρέπει να ανακάμψουν.

Στο Μάκτορ Δρυό υπήρχαν περισσότερα από 470 σπίτια μεταξύ 1949 και 1980, όπου ο αριθμός αυτός θα μπορούσε να αυξηθεί, καθώς όλο και περισσότεροι τέτοιοι μέρη τεκμηριώνονται. "Τα παιδιά φοβήθηκαν πολύ ότι δεν μπορούσαν πλέον να επιστρέψουν στο σπίτι", δήλωσε ο διευθυντής του έργου Christian Keitel στην παρουσίαση των αποτελεσμάτων στη Στουτγάρδη. Μεγάλο μέρος των σπιτιών ήταν χρόνια κακώς εξοπλισμένα και η επίβλεψη που άφησε να είναι επιθυμητή.

Οι εκθέσεις και οι εκθέσεις επιτρέπουν στους επιζώντες να ακούσουν τελικά κάτι που συχνά τους αρνήθηκε στο παρελθόν. Ο ίδιος ο Rosenberger κατάφερε μόνο να μιλήσει για τις εμπειρίες της πολλά χρόνια αργότερα. "Νόμιζα ότι θα έβλαψα τους γονείς μου αν τους λέω γι 'αυτό", παραδέχεται. Ακόμα και σήμερα, συμμετέχει σε ομάδες αυτο -εξοπλισμού που βοηθούν τη διαδικασία της ό, τι έχετε βιώσει.

Η επιστροφή μετά τις διακοπές ήταν ένα σοκ για πολλά παιδιά επειδή δεν βρήκαν την υποστήριξη που χρειάζονταν στο σπίτι. Ο Rosenberger θυμήθηκε τη στιγμή που ο πατέρας της την πήρε στο σιδηροδρομικό σταθμό. Έσπασε σε δάκρυα - όχι από χαρά, αλλά από βαθύ πόνο που κανείς δεν φαινόταν να αναγνωρίζεται. "Δεν ήθελα να έχουν μια ένοχη συνείδηση", είπε. Αυτό δείχνει πόσο δύσκολο ήταν για όσους επηρεάστηκαν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους σε μια εποχή που τέτοια θέματα σκοτώθηκαν σε μεγάλο βαθμό από την κοινωνία.

Φαίνεται ότι το θέμα των παιδιών της φράσης κερδίζει όλο και περισσότερο την προσοχή. Οι εμπειρογνώμονες και όσοι πληγούν τώρα απαιτούν να αναγνωρίζονται και να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι τρομερές ιστορίες. Η επίμονη επεξεργασία αυτών των σκοτεινών κεφαλαίων της γερμανικής ιστορίας δεν είναι μόνο μια πράξη μνήμης, αλλά και ένα απαραίτητο βήμα προς τη δικαιοσύνη και την αναγνώριση για όλα τα παιδιά που υπέφεραν από τις καταστροφικές συνθήκες.

Για περισσότερες λεπτομέρειες και μια ακριβής εξέταση αυτού του θέματος, μια αναφορά προσφέρει στο .sidebar { width: 300px; min-width:300px; position: sticky; top: 0; align-self: flex-start; } .contentwrapper { display: flex ; gap: 20px; overflow-wrap: anywhere; } @media (max-width:768px){ .contentwrapper { flex-direction: column; } .sidebar{display:none;} } .sidebar_sharing { display: flex; justify-content: space-between; } .sidebar_sharing a { background-color: #e6e6e6; padding: 5px 10px; margin: 0; font-size: .95rem; transform: none; border-radius: 5px; display: inline-block; text-decoration: none; color:#333; display: inline-flex; justify-content: space-between; } .sidebar_sharing a:hover { background-color: #333; color:#fff; } .sidebar_box { padding: 15px; margin-bottom: 20px; box-shadow: 0 2px 5px rgba(0, 0, 0, .1); border-radius: 5px; margin-top: 20px; } a.social__item { color: black; } .translate-dropdown { background-color: #e6e6e6; padding: 5px 10px; margin: 0; font-size: .8em; transform: none; border-radius: 5px; display: inline-block; text-decoration: none; color: #333; margin-bottom: 8px; } .translate-dropdown { position: relative; display: inline-flex; align-items: center; width: 100%; justify-content: space-between; height: 36px; } .translate-dropdown label { margin-right: 10px; color: #000; font-size: .95rem; } .article-meta { gap:0 !important; } .author-label, .modified-label, .published-label, modified-label { font-weight: 300 !important; } .date_autor_sidebar { background-color: #e6e6e6; padding: 5px 10px; margin: 0; font-size: .8em; transform: none; border-radius: 5px; text-decoration: none; color: #333; display: flex; justify-content: space-between; margin-bottom: 8px; } .sidebar_autor { background: #333; border-radius: 4px; color: #fff; padding: 0px 5px; font-size: .95rem; } time.sidebar_time, .translateSelectlabel, sidebar_time { margin-top: 2px; color:#000; font-style:normal; font-size:.95rem; } .sidebar_updated_time { background-color: #e6e6e6; padding: 5px 10px; margin: 0; font-size: .8em; transform: none; border-radius: 5px; text-decoration: none; color: #333; display: flex; justify-content: space-between; margin-bottom: 8px; } time.sidebar_updated_time_inner { background: #333; border-radius: 4px; color: #fff;; padding: 2px 6px; } .translate-dropdown .translate { color: #fff; !important; background-color: #333; } .translate-dropdown .translate:hover { color: #fff; !important; background-color: #b20e10 !important; } .share-button svg, .translate-dropdown .translate svg { fill: #fff; } span.modified-label { margin-top: 2px; color: #000; font-size: .95rem; font-weight: normal !important; } .ad_sidebar{ padding:0; border: none; } .ad_leaderboard { margin-top: 10px; margin-bottom: 10px; } .pdf_sidebar:hover { background: #b20e10; } span.sidebar_time { font-size: .95rem; margin-top: 3px; color: #000; } table.wp-block-table { white-space: normal; } input {padding: 8px;width: 200px;border: 1px solid #ddd;border-radius: 5px;} .comments { margin-top: 30px; } .comments ul { list-style: none; padding: 0; } .comments li { border-bottom: 1px solid #ddd; padding: 10px 0; } .comment-form { margin-top: 15px; display: flex; flex-direction: column; gap: 10px; } .comment-form textarea { width: 100%; padding: 8px; border: 1px solid #ddd; border-radius: 5px;} .comment-form button { align-self: flex-start; background: #333; color:#fff; border:0; padding:8px 15px; border-radius:5px; cursor:pointer; } .comment-form button:hover { background: #b20e10; }

Kommentare (0)