Jafar Panahi wint Palme d'Or voor wat gewoon een ongeluk in Cannes

Jafar Panahi wint Palme d'Or voor wat gewoon een ongeluk in Cannes

Op zaterdagavond ervoer de Franse Riviera een Hollywood -einde toen de Iraanse filmmaker Jafar Panahi de Palme d'Or kreeg, de belangrijkste prijs van het filmfestival van Cannes.

eerste overwinning voor Jafar Panahi

Het is de eerste keer dat Panahi de hoogste toekenning van het festival wint - een sensationeel resultaat na jaren van persoonlijke en professionele tegenspoed. The regime -critical director has repeatedly experienced conflicts with the Iranian government, including multiple detention, most recently from 2022 to 2023 .

een bewegende comeback

Als regisseur van films zoals "No Bears", "Taxi" en "Dit is geen film" Panahi vervolgde zijn creatieve werk ondanks een verbod op een baan, maar heeft meer dan twee decennia niet kunnen deelnemen aan het festival. In 2010 had hij moeten optreden als jurylid in Cannes, maar zijn detentie verhinderde de reis naar Frankrijk. Het festival liet een lege stoel voor hem achter, en dit jaar hield de actrice Juliette Binche met zijn naam hoog Toen ze de prijs voor de beste actrice accepteerde. Welnu, vijftien jaar later gaf een jury onder leiding van Binoche zijn film "Het was gewoon een ongeluk".

inspirerende onderwerpen

andere prijswinnaars in Cannes

De Grand Prix (Branch) ging naar de "Sentimental Value" van Joachim Trier, tijdens de Jury Award werd gedeeld tussen "Sirat", georganiseerd door Oliver Laxe en "The Sound of Falling" door Mascha Schilinski. De beste mannelijke acteur was Wagner Moura voor "The Secret Agent" van Kleber Mendonça Filho, die ook werd erkend als de beste regisseur. De beste vrouwelijke actrice was Nadia Melliti voor "La Petite Dernière." "Opstanding" van Bi Gan ontving een speciale prijs, terwijl het beste script werd toegekend aan de Cannes-veteranen Jean-Pierre en Luc Dardenne voor "Young Mother".

Filmfestival van Cannes 2025: een recensie

De prijzen brachten hulde aan talloze films die zijn première hadden tegen het einde van het programma, in een jaar dat werd gekenmerkt door zowel kritische erkenning als een zekere inconsistentie. Sta te ontdekken verdere hoogtepunten van het festival, dat een luid en controversieel jaar op de Croisette bood.

Een blik op de samenleving

"Ziet het einde van de wereld er zo uit?" Vraagt ​​een man in de onvruchtbare uitgestrektheid van de Marokkaanse woestijn. Zijn vriend haalt zijn schouders op en antwoordt: "Ik denk dat dit het einde van de wereld is."

Het gevoel van onheil drong dit jaar door met het filmfestival van Cannes. Een steeds levendige gebeurtenis dreigde een koortsig terrein te tippen, terwijl een rusteloze wereld probeerde het moment op het grote scherm te begrijpen.

kritische satire van Ari Aster

Amerikaanse regisseur Ari Aster zag geen allegorie in zijn pandemische film "Eddington". In deze grove satire, waardoor Ruben Eastlund verschijnt als gereserveerd, verwijst Aster naar Covid-19, die de loopgraven in een gesplitste natie verdiept. Met Joaquin Phoenix als een conservatieve, kleine sheriff, die in conflict is met de liberale burgemeester Pedro Pascal, is de film een ​​scherp commentaar op politieke verschillen - met sommige punten beter dan andere.

Een festival vol met herinneringen

Het landschap van het filmfestival van Cannes is bezaaid met ervaringen, gezichten en verhalen. Het circus brak zijn tenten voor dit jaar af; De sterren verlaten de stad terwijl Cannes terugkeert naar het gebruikelijke bedrijf van zon- en zandplezier. Er zijn echter belangrijke beslissingen in behandeling voor de Filmindustrie: contracten moeten worden gesloten, gepubliceerde afspraken en marketingstrategieën en strategieën voor het awards -seizoen zijn gepland. De eerste acts zijn voorbij, maar de show is pas begonnen.