Europese sonde Bepicolombo: Historische vlucht voorbij Mercurius!

De Europese Sonde "Bepicolombo" voltooide met succes een belangrijke vlucht langs Mercurius op 8 januari 2025. De vlucht vond plaats op een hoogte van 295 kilometer boven de koude nachtkant en de noordpool van de planeet en is de zesde van deze soort. Het doel van de manoeuvre was om de aantrekkingskracht van de zon te gebruiken om de sonde te vertragen en zich voor te bereiden op de hoofdmissie, die eind volgend jaar zou moeten beginnen. Beelden van het kwikoppervlak werden door de camera's van de sonde genomen, de donkere kraters laten zien die een van de koudste plaatsen in het zonnestelsel behoren.

De vlucht ging om 06:59 uur (05:59 UTC), waarbij de sonde naar verwachting de nachtkant van de planeet zou slenteren zoals verwacht. Ongeveer zeven minuten na de vlucht, om 07:06 CET, waren de camera's gericht op de zonovergoten kant, die waardevolle gegevens konden verzamelen. De eerste foto's worden gepubliceerd op 9 januari 2025. Tijdens de vlucht voorbij zal Bepicolombo meer dan 23 minuten in Merkur's schaduw doorbrengen, waarbij het team in Darmstadt de sonde verwarmt voordat hij de schaduw binnengaat om de batterij te beschermen.

Een Europees-Japanse gezamenlijk project

Bepicolombo werd gelanceerd in oktober 2018 en is een gezamenlijk project van de Europese ruimteorganisatie ESA en het Japanse ruimteagentschap JAXA. De missie omvat twee orbitalen: de Mercury Planetary Orbiter (MPO) van de ESA en de Mercury -magnetosferische orbiter (MIO) van JAXA. Na aankomst in Merkur Orbit aan het einde van 2026 zullen de twee orbiters een speciale polaire baan ingaan, waarbij de wetenschappelijke operaties begin 2027 zouden moeten beginnen. Het project beoogt fundamentele onderzoeksvragen te beantwoorden, zoals de geologische vorming van de planeet, de aanwezigheid van water en de samenstelling van het oppervlak en een beter begrip van de oorsprong van het solarsysteem.

De sonde is al meer dan zes jaar op zijn acht jaarreis en heeft al negen planetaire irks voltooid, waaronder één rond de aarde, twee rond Venus en nu zes rond Mercurius. Naast de opnames van het oppervlak worden verschillende wetenschappelijke instrumenten gebruikt om de omgeving van de planeet en deeltjes en het magnetische veld te meten. De vorige gegevens van de vroegere vluchten geven aan dat sommige kraters waterijs kunnen bevatten.