Sztuka współczesna w Mumok: ekscytująca podróż odkrycia od 23 maja!

Sztuka współczesna w Mumok: ekscytująca podróż odkrycia od 23 maja!

mumok, Wien, Österreich - 21 maja 2025 r. Mumok w Wiedniu otworzył wystawę „Świat jutra będzie kolejnym teraźniejszością”. Podczas trasy prasowej kustosz Franz Thalmair wyjaśnił, że tytuł nawiązuje do konkretnych i spekulacyjnych aspektów historii sztuki. Program, który zostanie pokazany do 6 kwietnia 2026 r., Zawiera dzieła ważnych współczesnych artystów.

Wystawa oferuje widzom różnorodne wspomnienia i refleksje na bieżące tematy. Artifakty artysty Lisl Ponder, które są złowieszczo na piedestale, w tym Deathheads, pokazują wydanie „National Geographic”, odzieży afrykańskiej i drukowanej herbaty. Te obiekty, które nie są już prawdziwe, zapraszają odwiedzających do poszukiwania śladów. Pongers pracuje, takie jak „ostrożność” fotografii z 2012 roku, odkładają skupienie od ogólnego obrazu na szczegóły i powrót.

Badanie tematów kolonialnych

Frida Orupabo idzie o krok dalej w swojej pracy pod tytułem „Against the Colonial Look”, zwracając się do seksualnych i rasowych ciał kobiet w różnych mediach. Jej prace są przenoszone do rzeźb Alberto Giacomettiego, Louise Bourgeois i Constantin Brâncuși, które są reprezentowane w pracy „La Négressen Blonde II” (1933). Kolejną atrakcją jest sekcja wystawowa Anity Witek „Utopian Architecture”, która przedstawia kolaże i zespoły, które korzystają z masowych powszechnych zdjęć.

Nikita Kadan odnosi się do „wojny i przemocy” i konfrontuje swoją osobistą rzeczywistość życia z historycznymi reprezentacjami przemocy. Imponująca praca Kadana zdobi zewnętrzną fasadę Mumoka: „O ochronie pomników”, która pokazuje powiększone reprodukcje zniszczonego pomnika z Hostomel. „Fragile Body” Barbary Kapusty, składające się z neutralnych pod względem płci, oversize aluminiowe rzeźby, dialog z brązową rzeźbą Fritza Wotruby „siedzący” z 1929 r.

Kolonialne dziedzictwo w Focus

Dyskusja na temat kolonialnej sztuki drapieżnej przeżywa obecnie wysoce debaty o datach, szczególnie w Niemczech. Prezydent Francji Macron ogłosił już powrót kolonialnej drapieżnej sztuki do Afryki w 2017 r., Która wywierała presję niemiecką politykę, szczególnie w odniesieniu do forum Humboldt. Coraz częściej wymagane jest, aby instytucje niemieckie, które pracują z artefaktami kolonialnymi, radzą sobie bardziej intensywnie z ich historią. Prezydent federalny Frank-Walter Steinmeier niedawno podkreślił potrzebę krytycznego zakwestionowania historii kolonialnej, podczas gdy Hermann Pystinger z Prusowskiej Fundacji własności kulturowej postrzega to jako okazję do dialogu międzykulturowego, który mógłby również obejmować restytucję wystaw takich jak Benin Bronze.

Jednak postkolonialna krytyka, szczególnie w odniesieniu do forum Humboldta, jest często postrzegana jako pozornie jednostronna. Wielu ekspertów domaga się, aby badania pochodzenia nie powinny służyć jako alibi dla gry czasowej. Konieczne jest podejmowanie jasnych decyzji dotyczących zwrotu przedmiotów kolonialnych, aby przeprowadzić dalsze dyskusje na temat radzenia sobie z spadkobiercami i wspomnieniami kolonialnymi. Problem ten znajduje również odzwierciedlenie w radzeniu sobie z ludobójstwem niemieckim dla Herero i Namy, co pokazuje, jak ściśle debaty na temat drapieżnej sztuki i niesprawiedliwości historycznej są przeplatane.

Wystawa w mumoku nie tylko oferuje wgląd w sztukę współczesną, ale także w wielokierunkowe pytania wynikające z radzenia sobie z dziedzictwem kolonialnym. Towarzyszący katalog wystawy zostanie opublikowany przez Walthera i Franza Königa w połowie czerwca i z pewnością będzie cennym dokumentem dla tej dyskusji.

Dalsze informacje na temat bieżących debat na temat kolonialnej drapieżnej sztuki i forum Humboldta znajdują się na stronach internetowych , Süddeutsche Zeitung i dw Znalezienie.