Reinhold Messner inspiruje w St. Anton: Stories of a Life jako alpinista

Von WOM

Sala Pucharu Świata w Arlberg Wellcom została wypełniona na ostatnim miejscu 30 września, kiedy słynny ekstremalny alpinista i autor Reinhold Messner wygłosił swój wykład „o życiu”. Powodem tego wydarzenia była nie tylko fascynacja alpinistyki, ale także ostatnie 80. urodziny Messnera, które obchodził dopiero 17 września. Ze swoim charakterystycznym stylem opowiedział o swojej karierze od małego południowo -tyroanowego chłopca po jednego z najbardziej znanych poszukiwaczy przygód na świecie.

W trakcie wykładu Messner pozwolił, aby jego słuchacze uczestniczyli w swoich doświadczeniach i imponująco przekazał, dlaczego Dolomici są dla niego najpiękniejszym miejscem na świecie. W wieku pięciu lat wzniósł swój pierwszy szczyt i stał się tym, co on sam określa jako „poziome” - kogoś, kto zawsze szuka nowych perspektyw i doświadczeń. „Kolejnym powodem wspinania się z doliny na górę była ciekawość” - powiedział, wyjaśniając jego niezachwianą miłość do wspinania się i odkrywania przyrody.

Nauki dzieciństwa

Messner wspomniał, że wiele nauczył się z stylu życia rolników południowych tyrolean, który wciąż go kształtuje. Przypomniał sobie, jak jego matka opuściła go i jego brata wolność, którą pojechała, by wspinać się na skalne ściany jako dzieci. Nadal nosi tę zachętę w swoim sercu i ujawnił: „Żyłem jako zdobywca bezużytecznych”, który podkreśla jego pasję do wspinaczki.

Był optymistą, gdy opisał początki swojej alpiny i kontynuował: „Czyniąc, wyrósł się do alpinistyki”. Messner jest żywą legendą, ponieważ sprawił, że rocka wspinacza się na swoją pierwszą pasję, zanim stała się znacząca dla wspinaczki lodowej, szczególnie w Mont Blanc. Jego motto „Droga jest celem, a nie szczytu”, prowadzi do rzeczy i pokazuje, że nie tylko chodzi o osiągnięcie celów, ale także o doświadczeniach i przygodach na drodze.

Doświadczenia i wyzwania

Wykład przybrał bardziej emocjonalny obrót, gdy Messner podzielił się swoimi tragicznymi doświadczeniami podczas swoich wypraw. Śmierć jego brata Günthera na Nanga Parbat w 1970 roku ukształtowała go zrównoważony, a pamięć o tym doprowadziła do głębokiego myślenia o ryzyku alpinizmu. „Miejscowi przenieśli mnie do doliny z tą wyprawą” - powiedział, tworząc obraz bólu i straty, który dotknął wszystkich obecnych.

Ale Messner nie pozwolił sobie na zniechęcenie i zainwestował swoją energię w dziedzinie społeczne, zakładając szkoły w Nepalu, aby dać dzieciom, zwłaszcza dziewczętom, aby uzyskać dostęp do edukacji. „Góry stają się dziś bardziej niebezpieczne z powodu globalnego ocieplenia” - ostrzegł publiczność, gdy wskazał wpływ zmian klimatu na alpinistę. Dzięki krytycznym komentarzom na temat turystyki masowej Messner podkreślił, jak ważny jest pełen szacunku sposób radzenia sobie z górami. Podkreślił potrzebę dobrego przygotowania: „Zanim zerwałem na Mount Everest, przeczytałem całą literaturę”, która pokazuje, że wiedza i planowanie są kluczowe dla przetrwania w ekstremalnej naturze.

Wreszcie

Messner zastanowił się nad starzeniem się i związaną z nimi zdolność do puszczenia. „Wszystkie moje przygody zaczynają się w głowie” - powiedział, zabierając publiczność w mentalną podróż po całym świecie do miejsc takich jak Himalaja, Polak, Sahara i Tybet. Wydarzenie było imponującym świadectwem jego życia i wezwaniem do doceniania piękna i wyzwań gór.