Eigenaarstoornis: juridisch advies toont nieuwe dimensies van het geschil

Eigenaarstoornis: juridisch advies toont nieuwe dimensies van het geschil

Het onderwerp bezitstoornis is de afgelopen jaren steeds belangrijker geworden, wat ook wordt weerspiegeld in het werk van het juridische advies van de ÖAMTC. Het adviescentrum bereikt elk jaar honderden vragen over dit onderwerp. Nikolaus Authried, hoofd van juridisch advies, legt uit: "Het probleem is dat in de afgelopen jaren op basis van de rechtbanken een bedrijfsmodel zich heeft gevestigd." Er zijn aanzienlijke verschillen in hoe met dergelijke gevallen in verschillende regio's wordt gebruikt. Hoewel bijvoorbeeld een informele verklaring van staakt -het -en -staken voldoende kan zijn op het gebied van het Wiener Neustadt State Court, zijn er vaak gruwelijke bedragen vereist in Wenen.

Een eigenaar van een eigenschap kan een bezit van bezit claimen onder verschillende omstandigheden. Authried illustreert dit met een voorbeeld: "Als u op de parkeerplaats van een supermarkt parkeert en vervolgens naar de apotheek gaat, wordt dit al beschouwd als een bezit." De eigenaar hoeft alleen maar te bewijzen dat zijn bezit is gestoord, terwijl de vermeende interferer moet uitleggen dat er geen risico op herhaling is. De veronderstelling dat herhaalde verstoring waarschijnlijker is, speelt hier een centrale rol.

oneerlijke praktijken en uitdagingen

Martin S. is een voorbeeld van de uitdagingen van velen die op zoek zijn naar een verklaring voor financiële eisen. In zijn geval werd hem om een claim gevraagd omdat hij niet op zijn auto was gebleven om een verloren portemonnee te zoeken. "Voor de rechtbank wordt levenservaring vaak gebruikt: hoe gedragen mensen zich en wat is waarschijnlijk?" Legt geërgeerd uit. Om een rechtszaak met succes af te weren, zou direct bewijs nodig zijn geweest, bijvoorbeeld in de vorm van getuigen of video -opnames.

De öamtc heeft niets tegen de bescherming van het eigendom, maar beschouwt het bedrag van de claims als problematisch. Mensen moeten vaak bedragen betalen van ongeveer 400 euro, die veel verder gaat dan Martin's zaak. In de afgelopen jaren heeft zich een bloeiend bedrijfsmodel rond het onderwerp ontwikkeld. Bedrijven zoals "Zupf DI" stuurden betalingsverzoeken namens eigenaren van onroerend goed, maar dit werd gestopt door een beslissing van het Hooggerechtshof. Alleen eigenaren van onroerend goed of hun advocaten mogen dergelijke communicatie initiëren, en hoewel de bedrijven uit dit zakelijke gebied zijn geduwd, blijven ze geld verdienen als intermediair.

Van veel bestuurders wordt deze procedure vaak gezien als een "rip -off", vooral wanneer het bezit van bezit van bezit herhaaldelijk op dezelfde plaats bezit. Gevestigde wonderen waarom eigenaren geen actievere maatregelen nemen als ze herhaaldelijk worden getroffen in plaats van alleen juridische stappen te gebruiken. "Een groter bord of andere voorzorgsmaatregelen kan veel helpen", zegt autoriteit.

Financiële gevolgen en oplossingen

Het bedrijfsmodel leeft van de intimidatie van de getroffen, waarbij de betalingen vaak zo berekend zijn dat ze hoog genoeg zijn om winst te laten vallen, maar niet zo hoog dat de interferers zich verdedigen tegen de eisen. Authried legt uit: "Dergelijke modellen werken alleen als de oorzaak buiten de rechtbank wordt verduidelijkt en mensen betaalt." Hoe minder mensen echter bereid zijn te betalen, hoe sneller het model kan instorten.

De wettelijke limiet van buitengerechtelijke claims op ongeveer 70 euro wordt beschouwd als een noodzakelijke stap van de ÖAMTC om de excessen van dit bedrijfsmodel te bevatten. Een dergelijke verordening is momenteel echter niet in zicht. De ÖAMTC beveelt daarom aan juridisch advies te volgen. In bepaalde gevallen is het heel goed mogelijk om de claims af te weren. Martin S. moest uiteindelijk de vereiste 198 euro betalen.