Sekret mumii ujawniony: niezwykły kapłan air-g'selchte”!

Sekret mumii ujawniony: niezwykły kapłan air-g'selchte”!

W okręgu Perg w Górnej Austrii szczegółowo zbadano mumię znaną jako „Luftg’selchte Pfarrer”. Te kompleksowe badania miały miejsce w 2017 roku podczas remontu miejsca pochówku, w którym przechowywane są zwłoki rzekomego wikariusza parafii Franza Xavera Sydlera von Rosenegg. Głośny Mała gazeta Patolog Andreas Nerlich i lekarz medycyny sądowej Oliver Peschel przekazali informacje na temat szczególnych cech i sposobu konserwacji zwłok.

Mumią mógł być wikariusz parafii Sydler, który zmarł 2 września 1746 r. w wieku 37 lat. Datowanie radiowęglowe fragmentu tkanki wskazuje, że czas jego śmierci przypadał na lata 1734–1780. Co ciekawe, skórzane buty mumii również pochodzą z lat 1670–1750, co podkreśla związek z ubiorem powszechnym w regionie katholisch.de przegląd najważniejszych wydarzeń.

Stan zachowania i konserwacji

Ciało jest w „doskonałym stanie”, co sugeruje celową konserwację, chociaż nie zostało to udokumentowane. Z badań wynika, że ​​przez odbytnicę wypchano ciało różnymi materiałami w celu usunięcia płynu. Obrazy CT wykazują obecność w organizmie zrębków, gałęzi, resztek roślinnych i kawałków materiału, co świadczy o zastosowanych technikach konserwacji.

Analiza wykazała również, że do wewnętrznego balsamowania używano siarczanu cynku – substancji chemicznej dostępnej wówczas w regionie. Nie ma pisemnych wzmianek o dokładnych metodach, dlatego uważa się, że wiedza o tych praktykach była przekazywana ustnie wśród przedsiębiorców pogrzebowych. Celem mumifikacji nie było wieczne trwanie, ale ochrona przed rozkładem podczas publicznego składania lub transportu, co również wyjaśnia, dlaczego mumii nigdy nie umieszczano w ziemnym grobie.

styl życia i zdrowie

Franz Xaver Sydler jest opisywany jako dobrze odżywiony mężczyzna, który palił fajkę. Przypuszczalną przyczyną śmierci był ostry krwotok związany z przewlekłą gruźlicą płuc. Pomimo dogłębnych dat i analiz badacze doszli do wniosku, że Sydler nie cierpiał na padaczkę. Pochówek wikariusza parafii odbył się zaledwie dzień po jego śmierci, co stoi w sprzeczności z założeniem, że miały miejsce długie procesy konserwatorskie.

Ustalenia dotyczące stanu zachowania mumii i stosowanych metod konserwacji mogą zainteresować archeologów. Mogą pomóc w zidentyfikowaniu podobnych praktyk w starożytnych grobach i lepszym zrozumieniu historycznych zwyczajów pochówku. W tym kontekście należy zauważyć, że dokładność datowania radiowęglowego może się różnić. Jak Science.de wyjaśnia, istnieją różnice regionalne, które są ważne dla określenia wieku.

Podsumowując, mumia „pastora Luftg’selchten” kryje wiele tajemnic, ale jej analiza oferuje nowy wgląd w zwyczaje pochówku i styl życia w minionych czasach. Dalsze badania tych pozostałości niewątpliwie przyczynią się do wzbogacenia nauk archeologicznych i historycznych.