Życie i dziedzictwo patriotyzmu ikony Hermine Orian: pożegnanie

Życie i dziedzictwo patriotyzmu ikony Hermine Orian: pożegnanie

Südtirol, Italien - Hermine Orian, jedna z ostatnich żywych współczesnych świadków w tragicznej historii Południowego Tyrolu, zmarła 16 maja 2025 r. W wieku 106 lat. Urodziła się jako Austriak w 1919 r. I doświadczyła gwałtownej włoskiej włoskiej z bliska swojej ojczyzny. Jej opór wobec ucisku jest szczególnie widoczny w jej roli nauczyciela katakomb, w którym w latach dwudziestych uczyła niemieckie dzieci w latach dwudziestych, podczas gdy tylko Włoch był dozwolony jako język nauczania. Te „Szkoły Catacombs” były oznaką oporu wobec reżimu faszystowskiego, który zmusił język niemiecki i zmusiły populację do asymilacji. Orian dołączył do sieci nielegalnych nauczycieli w wieku 13 lat i przekazał swoją wiedzę i tożsamość w czasach represji.

Został uznany przez różne wyróżnienia na przestrzeni lat, w tym porządek zasług w stanie Tyrolu w latach 60. Po drugiej wojnie światowej w końcu była w stanie oficjalnie pracować jako nauczycielka, ale jej długie poszukiwania obywatelstwa austriackiego pozostały niespełnione aż do jej śmierci. Na swoje 103. urodziny wyraziła chęć zachowania czerwonych i białych czerwonej przepustki, która ilustruje ciągłe trudności dla populacji południowej tyrońskiej w odniesieniu do jej tożsamości narodowej i narodowości. Rzecznik FPö-Südtirol, Christofer Ranzmaier, skrytykował tę porażkę i opisał ją jako haniebne, że Austria odmówiła śmierci Orian jako Austriak.

Spór o obywatelstwo

Przypadek Hermine Orian jest objawem uporczywych problemów Południowego Tyroleanów w odniesieniu do obywatelstwa i tożsamości narodowej. W ostatnich latach odbyło się wiele inicjatyw publicznych i politycznych mające na celu poprawę sytuacji Południowego Tyrolean. Ranzmaier wezwał do przemyślenia w praktyce obywatelstwa i zaapelował o umożliwienie Południowi Tyroleanowi podwójne obywatelstwo. Należy to również zrobić jako oznaka szacunku dla silnego austriackiego samolubstwa tej populacji. Orian, która była bardziej austriacka niż wielu z czerwono-czerwoną przepustką, przez długi czas walczyła o obywatelstwo, ale nawet po jej śmierci pragnienie wielu południowych Tyrolian pozostaje na równość i uznanie.

W 2019 r. Rada Krajowa ustanowiła decyzję o umożliwieniu Południowi Tyroleanowi na podwójne obywatelstwo, ale wdrożenie jest nadal w tym czasie. Obecne procedury uznania obywatelstwa wciąż trwają w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, a osoby odpowiedzialne, takie jak minister spraw wewnętrznych Gerhard Karner i kanclerz Karl Nehammer, nie wyrażają się na ten wybuchowy temat. Doprowadziło to do niezadowolenia publicznego, które również skomentowało spotkania, takie jak „południowo Tyrolean Shooters” w Wiedniu w kwietniu 2023 r., Kiedy to wykazali obawami Oriana. W tym kontekście kardynał Schönborn podkreślił spójność społeczności jako „znak solidarności”.

Historyczny kontekst południowego Tyrolu

South Tyrol spogląda wstecz na pełną wrażenia historię, która rozciąga się od wczesnego do współczesności. Niezależna historia rozpoczęła się od okupacji przez wojska włoskie w listopadzie 1918 r., A późniejszą utratę Austrii w drodze umowy Saint-Germain w 1919 r. Według rozwoju demograficznego South Tyrol miał w tym czasie niemieckojęzyczną większości 89%. Faza włoskiej, która stosowana w ramach Mussolini w 1922 r. Doprowadziła do przymusowych środków asymilacji, które znacznie upośledzały południowy tyrolean i język edukacji. Region jest zatem wzorowym miejscem do radzenia sobie z tożsamością, narodowością i właściwymi mniejszościami etnicznymi w Europie.

Nadal istnieje między różnymi grupami językowymi w południowym Tyrolu, szczególnie w systemie edukacji. Pomimo rozległego samodzielnego podawania poprzez ustawę autonomii z 1972 r. I uznanie prawnego narodu południowego tyrolean, klimat polityczny pozostaje trudny. W 2020 r. Zainaugurowano także pomnik niesprawiedliwego podziału Tyrolu, który symbolizuje uporczywą tęsknotę za wieloma południowymi Tyroleanami według jedności i uznania. Śmierć Oriana przypomina te media -efektywne tematy i ciągłą walkę o tożsamość kulturową i równość polityczną.