Η ζωή και η κληρονομιά του εικονιδίου πατριωτισμού Hermine Orian: ένα αποχαιρετιστήριο

Η ζωή και η κληρονομιά του εικονιδίου πατριωτισμού Hermine Orian: ένα αποχαιρετιστήριο

Südtirol, Italien - Η Hermine Orian, ένας από τους τελευταίους σύγχρονους μάρτυρες στην τραγική ιστορία του νότιου Τυρολίου, πέθανε στις 16 Μαΐου 2025 στην ηλικία των 106 ετών. Η αντίστασή της στην καταπίεση είναι ιδιαίτερα εμφανής στο ρόλο της ως καθηγητή κατακόμβης, όπου δίδαξε κρυφά γερμανικά παιδιά στη δεκαετία του 1920, ενώ μόνο τα ιταλικά επιτρέπεται ως γλώσσα διδασκαλίας. Αυτά τα "σχολεία κατακόμβων" ήταν ένα σημάδι αντίστασης στο φασιστικό καθεστώς, το οποίο ανάγκασε τη γερμανική γλώσσα και ανάγκασε τον πληθυσμό να αφομοιώσει. Ο Orian εντάχθηκε στο δίκτυο παράνομων δασκάλων στην ηλικία των 13 ετών και μεταβίβασε τις γνώσεις και την ταυτότητά του σε περιόδους καταστολής.

Αναγνωρίστηκε από διάφορες τιμές κατά τη διάρκεια των ετών, συμπεριλαμβανομένης της τάξης αξίας στην πολιτεία του Τυρόλης στη δεκαετία του 1960. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν τελικά σε θέση να εργαστεί επίσημα ως δάσκαλος, αλλά η μακρά αναζήτησή της για μια αυστριακή ιθαγένεια παρέμεινε ανεκπλήρωτη μέχρι το θάνατό της. Για τα 103α γενέθλιά της, εξέφρασε την επιθυμία να διατηρήσει ένα κόκκινο και λευκό-κόκκινο πέρασμα, το οποίο απεικονίζει τις συνεχιζόμενες δυσκολίες για τον πληθυσμό του νότιου Τυρόλου σε σχέση με την εθνική του ταυτότητα και την εθνικότητά της. Ο εκπρόσωπος του FPö-Südtirol Christofer Ranzmaier επέκρινε αυτή την αποτυχία και την περιέγραψε ως ντροπή ότι η Αυστρία είχε αρνηθεί τον Orian να πεθάνει ως αυστριακό.

Διαφωνία σχετικά με την υπηκοότητα

Η υπόθεση Hermine Orian είναι συμπτωματική των επίμονων προβλημάτων των νότιων Τυρολέων όσον αφορά την ιθαγένεια και την εθνική ταυτότητα. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν πολυάριθμες δημόσιες και πολιτικές πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της κατάστασης των νότιων Τυρολέων. Ο Ranzmaier ζήτησε επανεξέταση στην πρακτική της ιθαγένειας και απευθύνθηκε έκκληση για να επιτρέψει στους Νότιους Τυροούς να έχουν διπλή ιθαγένεια. Αυτό πρέπει επίσης να γίνει ως ένδειξη σεβασμού για την ισχυρή αυστριακή αυτο -εικόνα αυτού του πληθυσμού. Ο Orian, ο οποίος ήταν πιο αυστριακός από πολλούς με ένα κόκκινο και λευκό κόκκινο πέρασμα, πολέμησε για την ιθαγένειά της για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά ακόμα και μετά το θάνατό της, η επιθυμία πολλών νότιων Τυρόνων παραμένει για ισότητα και αναγνώριση.

Το 2019, το Εθνικό Συμβούλιο δημιούργησε την απόφαση να επιτρέψει στους Νότιους Τυροούς να κάνουν τη διπλή ιθαγένεια, αλλά η εφαρμογή εξακολουθεί να είναι έξω από αυτή τη φορά. Οι τρέχουσες διαδικασίες για την αναγνώριση της ιθαγένειας εξακολουθούν να συνεχίζονται στο Υπουργείο Εσωτερικών και οι υπεύθυνοι, όπως ο υπουργός Εσωτερικών Gerhard Karner και ο καγκελάριος Karl Nehammer, δεν εκφράζονται σε αυτό το εκρηκτικό θέμα. Αυτό οδήγησε σε δημόσια δυσαρέσκεια, η οποία επίσης σχολίασε τις συναντήσεις, όπως εκείνες των «νότιων τυρεαίων σκοπευτών» στη Βιέννη τον Απρίλιο του 2023, όταν έδειξαν για τις ανησυχίες του Orian. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Cardinal Schönborn υπογράμμισε τη συνοχή της κοινότητας ως το "σημάδι της αλληλεγγύης".

Ιστορικό πλαίσιο του South Tyrol

Το South Tyrol κοιτάζει πίσω σε μια γεμάτη ιστορία που εκτείνεται από νωρίς μέχρι σήμερα. Η ανεξάρτητη ιστορία ξεκίνησε με την κατοχή από ιταλικά στρατεύματα τον Νοέμβριο του 1918 και την επακόλουθη απώλεια της Αυστρίας μέσω της σύμβασης του Αγίου Γερμανικού το 1919. Η φάση της ιταλικοποίησης, η οποία χρησιμοποιήθηκε κάτω από το Μουσολίνι το 1922, οδήγησε σε καταναγκαστικά μέτρα αφομοίωσης, τα οποία μετέφεραν σημαντικά τον χαρακτήρα του νότιου Τυρόλου και τη γλώσσα της εκπαίδευσης. Επομένως, η περιοχή αποτελεί υποδειγματική θέση για την αντιμετώπιση της ταυτότητας, της εθνικότητας και των σωστών εθνοτικών μειονοτήτων στην Ευρώπη.

εξακολουθεί να υπάρχει μεταξύ των διαφόρων γλωσσικών ομάδων στο νότιο Tyrol, ειδικά στο εκπαιδευτικό σύστημα. Παρά την εκτεταμένη αυτοεξυπηρέτηση μέσω του καταστατικού αυτονομίας του 1972 και τη νομική αναγνώριση του λαού του Νότου Τυρόλη, το πολιτικό κλίμα παραμένει δύσκολο. Το 2020 εγκαινιάστηκε επίσης ένα μνημείο της άδικης διαίρεσης του Τυρόλου, το οποίο συμβολίζει την επίμονη λαχτάρα για πολλούς νότιους Τυροούς ανάλογα με την ενότητα και την αναγνώριση. Ο θάνατος του Orian θυμίζει αυτά τα αποδοτικά θέματα των μέσων ενημέρωσης και τον συνεχή αγώνα για την πολιτιστική ταυτότητα και την πολιτική ισότητα.