Langzame deeltjes: hoe biogele het klimaat kan redden!

Die Studie von Roman Stocker zur Sinkrate organischer Partikel zeigt, wie Biogele das Klimamodel beeinflussen können.
De studie van Roman Stocker over de sinkrat van organische deeltjes laat zien hoe organische gel het klimaatmodel kan beïnvloeden. (Symbolbild/DNAT)

Langzame deeltjes: hoe biogele het klimaat kan redden!

Zürich, Schweiz - Huidige onderzoeksresultaten geven aan dat de daling van de organische deeltjes in de oceaan een beslissende rol speelt in klimaatgebeurtenissen. Een studie onder leiding van de Romeinse Stocker in ETH Zürich is gewijd aan het onderzoek naar de zinksnelheid van deze deeltjes en de langetermijneffecten op koolstofbinding. Er werd gevonden dat bioele, uitgescheiden door bacteriën en algen, de vallende snelheid van deeltjes aanzienlijk vermindert, wat veel reikende gevolgen voor het klimaat zou kunnen hebben. Volgens Kleinezeitung.at, kunnen koolstof deeltjes op de zeevloer blijven voor de zeeklepen tot de atmosfere As Co2.

De onderzoeksgroep laat zien dat slechts ongeveer 1% van de organische biomassa de zeebodem bereikt. Tot dusverre is aangenomen dat de zo -aangedane "zeesneeuw" daalt met een snelheid van 10 tot 100 meter per dag. De nieuwe resultaten suggereren echter dat veel deeltjes in beweging zijn, die verband houden met de veranderde ecologie in de zeeën. Dit opent nieuwe perspectieven voor meer precieze klimaatprognoses en vereist een heroverweging van de bestaande klimaatmodellen.

Invloed van de organisch op koolstofbinding

Uria Alcolombi, postdoctoraal en nu professor aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, heeft een laboratoriumaanvraag ontwikkeld om de beweging van deeltjes in de zee na te streven. Dit apparaat simuleert de daling in een deeltje gedurende meerdere dagen en laat indrukwekkend zien dat de aanwezigheid van biogel de zinkende snelheid met bijna 50%vermindert. De tests werden uitgevoerd met geaggregeerde fragmenten van de schalen van kiezelstenen en bezetten het sterker dan het verwachte effect van de organische op de koolstofbinding. Dit betekent dat meer Bioel leidt tot minder koolstof op de zeebodem en de bacteriën meer tijd overlaat om de koolstof te metaboliseren, wat leidt tot hogere CO2 -emissies. [SNF] (https://www.snf.ch/de/wpqtxuymzmluytcx/news/wenn-tote-kleInstlebes-legen-zum-meeresgrund-dinken-is-fUers Verhoogt de wrijvingsweerstand in het water.

De rol van mariene ecosystemen

De resultaten van deze studies zijn met name relevant in de context van wereldwijde koolstofbinding door mariene ecosystemen. Deze zijn cruciaal in de strijd tegen klimaatverandering omdat ze jaarlijks ongeveer 31% van de menselijke co₂ -emissies absorberen. Een artikel van sigManearth.com illustreert dat Oceans Oceans 93%van de wereldwijde co₂ en introduceer het concept van de "biologische pomp". Phytoplankton en Pebbles nemen Co₂, die vervolgens wordt opgeslagen in de sedimenten van de zee.

De kennis over de zinksnelheid van organische deeltjes en hun afhankelijkheid van organische gel vergroten ons begrip van hoe efficiënte oceanen werken als koolstofputten. Het wordt duidelijk dat de dynamische processen in de oceaan complexer zijn dan aangenomen. De integratie van deze nieuwe mechanismen in modellen voor klimaatvoorspelling kan cruciaal zijn voor toekomstige strategieën tegen klimaatverandering.

Details
OrtZürich, Schweiz
Quellen