Dood, Missing and United: Three Stories of Syrische gevangenen
Dood, Missing and United: Three Stories of Syrische gevangenen
after the fall of President Bashar al-Assad ago, a few days ago Syria in the notorious detentiecentra van zijn regime om wanhopig te zoeken naar familieleden die zijn vastgehouden of gewelddadig zijn geweest.
De pijnlijke herinneringen aan gevangenschap
In de tussentijd zijn duizenden gevangenen vrijgelaten, velen van hen na tientallen jaren van detentie onder de meest brute omstandigheden. Desondanks zijn er nog steeds veel vermiste mensen, en elk uur de hoop om opnieuw te zien.
Volgens het Syrische Syrische Observatorium voor Human Rights Surveillance Group in het VK waren tijdens de deir ezzor Georganiseerd.
Door deze hoop en zijn toewijding werd hij al snel het doel van het regime. In 2012 werd Al-Hamada gearresteerd door de veiligheidstroepen van de luchtmacht nadat hij babyvoeding in een belegerde buitenwijk van Damascus had gesmokkeld.
Vecht tegen marteling en voor gerechtigheid
Hij werd bijna twee jaar blootgesteld aan wrede marteling, inclusief onvoorstelbaar psychologisch misbruik. Hij zei later dat hij bekende had dat hij niet had begaan nadat een officier een tang rond zijn penis had bevestigd en steeds meer aangescherpt totdat de pijn bijna krankzinnig was.
Toen Al-Hamada eindelijk werd vrijgelaten, vond hij zijn stad in ruïnes en ontvlucht in 2014 zijn leven uit Holland uit angst. In Europa kreeg hij bewustzijn toen hij in 2017 in een documentaire rapporteerde over de marteling die hij had geleden in een regime -gevangenis.
"Ze legden me op de grond en braken mijn ribben," zei hij in de film. "(Een officier) sprong op mijn lichaam en liet me zoveel mogelijk vallen. Ik hoorde mijn botten breken."
een levenswerk in de schaduw van hopeloosheid
Al-Hamada's strijd voor gerechtigheid en verandering leidde hem over Europa en de Verenigde Staten, waar hij de gruwelen beschreef die hij had geleden in Assad's gevangenissen. Hij sprak met journalisten, ontmoette hoogrankerende overheidsfunctionarissen en gaf lezingen om de aandacht te vestigen op de noodzaak van zijn landgenoten.
Maar ondanks alle inspanningen leek er niets te veranderen; De oorlog bleef het menselijk leven eisen en de wereld wendde zich af van de pijnlijke gebeurtenissen in Syrië. Al-Hamada was gefrustreerd en depressief, meldde zijn vriend Omar Alshhrre. In 2020 vluchtte hij terug naar Damascus, onder het voorwendsel dat overheidsfunctionarissen hem veiligheid verleenden. Maar hij werd onmiddellijk gearresteerd door de veiligheidstroepen toen hij aankwam en verdween zonder spoor.
Toen het lichaam van Al-Hamada werd gevonden in een ziekenhuis in Damascus, werd zijn wrede verhaal een symbool van het lijden van mensen in Syrië en voor de brutaliteit van het regime, zelfs in zijn laatste dagen.
Het tragische verhaal van Rania al-Abbasi
Aan het begin van de opstand in Syrië leefde Rania al-Abbasi, tandarts en nationale schaakmeester, een comfortabel leven in Damascus met haar man en zes kinderen. Maar toen de onrust begon, werd het leven van het gezin vernietigd door een daad van vrijgevigheid toen ze een gezin hielpen belegerd door het regime. Als gevolg hiervan werden Rania en haar hele familie gearresteerd of verdwenen zonder een spoor.De wanhopige inspanningen van haar zuster Naila om te ontdekken dat de familie moeilijker werd gemaakt door de meedogenloze vervolging van het regime. Ondanks uitgebreid onderzoek bleven de vragen onbeantwoord en verdween de hoop in de loop van de tijd.
De terugkeer van Tal al-Mallouhi
Nadat ze bijna 15 jaar gescheiden zijn, kan AHD al-Mallouhi eindelijk haar geliefde dochter Tal omhelzen. Tal werd gearresteerd met een groep bloggers vanwege haar politieke blogposts. In haar eerste foto's na haar release toont ze een voorzichtige glimlach. Maar de gruwelen die ze tijdens haar detentie leed, blijven een blijvende wond voor het gezin.
"Syrië werd eerst vrijgelaten en toen werd mijn dochter vrijgelaten", zei AHD. "Misschien zou ik nog steeds bang zijn voor haar als ze alleen was vrijgelaten."
De verhalen hiervan en vele andere Syriërs zijn gedenktekens van overleven en voortdurende strijd voor vrijheid en gerechtigheid, die luid moeten worden gehoord.