Monachium 72: Jak żywy dziennikarze doświadczyli terroryzmu

Monachium 72: Jak żywy dziennikarze doświadczyli terroryzmu

Conollystraße 31, 80336 München, Deutschland - W dniu 5 września 1972 r. W Monachium miała miejsce szokujący ustawa o terroryzmie podczas Igrzysk Olimpijskich. Osiem członków palestyńskiej grupy terrorystycznej „Schwarzer wrzesień” weszło do wioski olimpijskiej i zabrało izraelskich sportowców. Incydent rozpoczął się o 4:35 rano, kiedy porwali sportowców brutalnymi działaniami i postawili ich przełożone. Pierwsze akty przemocy zdarzały się szybko, a w nocy zakończyła się bitwa: wszyscy dziewięciu zakładników zostało zabitych, pięciu z ośmiu terrorystów zmarło również, gdy pozostali zostali schwytani. Te tragiczne wydarzenia zostały nie tylko intensywnie zgłaszane w wiadomościach, ale także wpłynęły na raportowanie mediów na nadchodzące dziesięciolecia, ponieważ skonfrontowali publiczność najbardziej brutalną rzeczywistością, jak barnim-aktuell.de

Zmiana raportowania na żywo

Nowy film „5 września” reżysera Tima Fehlbaum zajmuje się tym historycznym momentem i pokazuje, jak zmieniło się raporty na temat takich tragedii. Tree porażki chce podkreślić wówczas autentyczność sprzętu technicznego i daje widzom spojrzenie na analogowy świat mediów, który prawie wydaje się zapomniany w dzisiejszej erze cyfrowej. Wyzwanie zgłoszenia na żywo było wówczas ogromne i wymagało całego zespołu. Film przekazuje również emocjonalny i etyczny akt równoważenia, który dziennikarze sportowi nagle musieli przekazać doniesienia o konkursach na temat aktu terrorystycznego, który urzeka publiczność, więc chatterbug.com .

„5 września” pokazuje, w jaki sposób aktualne pytania dotyczące raportowania mediów są nadal aktualne. Zajmuje się, jaki wpływ miał raport na żywo na temat wydarzenia i jaki był presja moralna na reportera: co można pokazać i czyją historię? Dzięki ekscytującym reprezentacjom i bliskiej, realistycznej inscenizacji film ustanawia znak nowego gatunku, który jest urzekający i pouczający, stymulując publiczność do myślenia o mediaetykach.