München 72: Hoe live journalisten terrorisme hebben ervaren

München 72: Hoe live journalisten terrorisme hebben ervaren

Conollystraße 31, 80336 München, Deutschland - Op 5 september 1972 vond een schokkende terroristische daad plaats in München tijdens de Olympische Spelen. Acht leden van de Palestijnse terroristische groep "Schwarzer September" kwamen het Olympisch dorp binnen en namen Israëlische atleten gegijzeld. Het incident begon om 4:35 uur toen ze de atleten ontvoerden met brute actie en hun supervisors onder controle brachten. De eerste gewelddaden vonden snel plaats en er was een gevecht die 's nachts eindigde: alle negen gijzelaars werden gedood, vijf van de acht terroristen stierven ook terwijl de anderen werden gevangen genomen. Deze tragische gebeurtenissen werden niet alleen intensief gerapporteerd in het nieuws, maar beïnvloedden ook de media-rapportage voor de komende decennia, omdat ze het publiek confronteerden met de meest brutale realiteit, zoals Barnim-aktul.de

verandering van live rapportage

De nieuwe film "5 september" door regisseur Tim Fehlbaum gaat over dit historische moment en laat zien hoe rapportage over dergelijke tragedies is veranderd. Failure Tree wil op dat moment de authenticiteit van de technische apparatuur benadrukken en geeft het publiek een kijkje in de analoge mediawereld, die bijna vergeten lijkt in het digitale tijdperk van vandaag. De uitdaging om live te melden was op dat moment enorm en vereiste een heel team. De film brengt ook een emotionele en ethische evenwichtsoefening over die sportjournalisten plotseling rapporten moesten doorgeven over competities over een terroristische act die het publiek boeit, dus chatterbug.com .

"5 september" laat zien hoe huidige vragen over media -rapportage nog steeds relevant zijn vandaag. Het behandelt welke invloed het live rapport van het evenement had en welke morele druk op de verslaggever was: wat kan worden getoond en wiens geschiedenis wordt verteld? Met opwindende representaties en een nauwe, realistische enscenering, stelt de film een ​​teken van een nieuw genre in dat boeiend en leerzaam is door het publiek te stimuleren om na te denken over mediaetica.