Το Trump θέλει μια χρυσή προστατευτική ασπίδα: ο Καναδάς σκέφτεται τη συμμετοχή!

Το Trump θέλει μια χρυσή προστατευτική ασπίδα: ο Καναδάς σκέφτεται τη συμμετοχή!

Kanada, Land - Ο Donald Trump σχεδιάζει να κατασκευάσει ένα νέο σύστημα προστασίας πυραύλων που ονομάζεται "Golden Dome" για τις ΗΠΑ μέχρι το τέλος της θητείας του, εμπνευσμένο από τον ισραηλινό "Iron Dome". Αυτό το φιλόδοξο έργο, του οποίου η χρηματοδότηση εκκίνησης εκτιμάται αρχικά σε 25 δισεκατομμύρια δολάρια, επικεντρώνεται στην προστασία των ΗΠΑ από εξωτερικές απειλές, τόσο από το διάστημα όσο και από άλλες χώρες. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει ήδη ακούσει για το ενδιαφέρον του Καναδά για το έργο αυτό και ο πρωθυπουργός του καναδικού Mark Carney επιβεβαίωσε ότι η ιδέα ελέγχθηκε στο υψηλότερο επίπεδο κυβέρνησης. Παρά τις εδαφικές φιλοδοξίες του Trump, ο Carney επεσήμανε χιουμοριστικά ότι ο Καναδάς δεν ήταν προς πώληση και εξέφρασε ανησυχίες σχετικά με το κόστος του έργου και η σκοπιμότητα του έργου, το οποίο εκτιμάται σε περίπου 175 δισεκατομμύρια δολάρια, μπορεί επίσης να κοστίσει έως και 1 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Η ερευνητική ομάδα, η οποία βρίσκεται πίσω από το "Golden Dome", υπογραμμίζει ότι αυτό το σύστημα πρόκειται να αναπτυχθεί πέρα ​​από τα υπάρχοντα αμερικανικά αμυντικά συστήματα. Ενώ το ισραηλινό μοντέλο προορίζεται κυρίως να αποτρέψει τις απειλές χαμηλής πτήσης, η έννοια του Golden Dome έχει σχεδιαστεί για να καταπολεμήσει ένα ευρύτερο φάσμα απειλών, συμπεριλαμβανομένων επιθέσεων πυραύλων από το διάστημα. Ωστόσο, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι το έργο αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε στρατιωτικοποίηση του χώρου και να ξεκινήσει μια νέα κούρσα εξοπλισμών μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Ειδικά η Κίνα και η Ρωσία ρητών ανησυχιών, με την Κίνα να περιγράφει το έργο ως επιθετικό και επικίνδυνο για την ειρηνική χρήση του χώρου.

Προκλήσεις και ανησυχίες

Οι επιστήμονες, μεταξύ των οποίων ο πολιτικός επιστήμονας Alistair Edgar, έχουν προειδοποιήσει για τους πιθανούς κινδύνους ενός τέτοιου έργου. Οι ανησυχίες όχι μόνο επικεντρώνονται στο κόστος και τη σκοπιμότητα, αλλά και στη δυνατότητα ενός αγώνα εξοπλισμών στο διάστημα, η οποία έχει ιστορικά παραλληλισμούς στην «στρατηγική αμυντική πρωτοβουλία» (SDI) υπό τον Ronald Reagan. Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου εκτιμά ότι το πραγματικό κόστος θα μπορούσε πιθανώς να υπερβεί τον προγραμματισμένο προϋπολογισμό και να διαρκέσει έως και 20 χρόνια.

Αυτές οι προκλήσεις ενισχύονται από την ανάγκη να αποκτήσουν μη κερδοσκοπική υποστήριξη για τη χρηματοδότηση του έργου, η οποία πρέπει να διατηρηθεί σε διάφορους προεδρικούς κύκλους. Ο Peter Mackay, πρώην υπουργός Άμυνας του Καναδά, υπογραμμίζει τις τεχνικές προκλήσεις του έργου, οι οποίες αρχικά θεωρούνται πρωτοφανές. Ενώ ο Καναδάς παρακολουθεί τον ουρανό της Βόρειας Αμερικής μέσω του NORAD, η χώρα δεν έχει δείξει επίσημο ενδιαφέρον για τη συμμετοχή στο Εθνικό Πρόγραμμα Άμυνας των Αμερικανών πυραύλων στο παρελθόν και η αβεβαιότητα παραμένει ποιος είναι ο ρόλος που θα μπορούσε να διαδραματίσει ο Καναδάς ως μέρος του "Golden Dome".

Space ως νέο πεδίο μάχης

Το πλαίσιο του "Golden Dome" εξετάζεται στο φόντο των αυξανόμενων βραχιόνων. Παρά τις διεθνείς συμβάσεις, όπως το διαστημικό συμβόλαιο του 1967, το οποίο απαγορεύει τη θέση των όπλων μαζικής καταστροφής, όλο και περισσότερα έθνη υποστηρίζουν διαστημικές στρατιωτικές εφαρμογές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ίδρυσαν μια "διαστημική δύναμη" και άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας και της Κίνας, αναπτύσσουν επίσης τα δικά της αντιμονοπωλιακά συστήματα. Οι στρατιωτικές πτυχές του διαστημικού ταξιδιού, οι οποίες συχνά λειτουργούν μυστικά, υπογραμμίζουν την ανάγκη για παγκόσμιο διάλογο σχετικά με τις μελλοντικές αρχιτεκτονικές ασφαλείας στο διάστημα.

Σε μια εποχή που οι δορυφόροι διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην εκπαίδευση, την επικοινωνία και την πλοήγηση, ο αριθμός των ενεργών δορυφόρων, οι οποίοι συχνά χρησιμοποιούνται στρατιωτικά, θα αυξηθεί. Περίπου το 1957 οι δορυφόροι δραστηριοποιούνται επί του παρόντος στην τροχιά ή περίπου το 20-25 % των οποίων χρησιμοποιούνται στρατιωτικά. Η αυξανόμενη πίεση για την αντιμετώπιση τόσο της τεχνολογικής όσο και της πολιτικής ασφαλείας θα μπορούσε να έχει μόνιμο αντίκτυπο στην παγκόσμια πολιτική διαστημικής.