Mysterieuze krater in Siberische permafrost: wetenschappers kennen de oorzaak

Mysterieuze krater in Siberische permafrost: wetenschappers kennen de oorzaak

Ongeveer een decennium geleden, een mysterieuze krater in de Studie , suggereren ze dat een mix van door de mens gemaakte klimaatverandering en de ongebruikelijke geologie de oorzaak is.

mechanismen van kratervorming

Wetenschappers zijn het er al grotendeels mee eens dat kraters ontstaan ​​wanneer gassen die worden gevangen onder de toendra - inclusief het klimaatdraadmethaan - verhogen de ondergrondse, die een heuvel op het oppervlak vormt. Als de druk onder de sterkte van de bovenstaande vloer overschrijdt, is er een explosie waarin de gassen uitkomen. De exacte verloop van hoe de druk ontstaat en waar het gas vandaan komt, is nog steeds controversieel.

De procedure van de onderzoekers

Het onderzoeksteam besloot deze vragen te onderzoeken, zoals een strafzaak, legt Ana Morgado uit, een van de auteurs en chemische ingenieurs aan de Universiteit van Cambridge. In het begin keken ze naar de mogelijkheid dat de explosies worden geactiveerd door chemische reacties. Dit werd echter snel uitgesloten omdat er geen bewijs was van chemische verbranding.

De geologie van de regio

De onderzoekers ontdekten dat het de complexe geologie was van het specifieke gebied in Siberië. Er is dikke permafrost onder de grond, een mengsel van aarde, stenen en sedimenten die bij elkaar worden gehouden door ijs. Hieronder is een laag "methaanhydraten", een vaste vorm van methaan. Tussen deze twee lagen zijn er ongebruikelijke tassen gemaakt van zout, niet -bevroren water dat bekend staat als "cryopegs".

een gevaarlijke circulatie

Omdat klimaatverandering leidt tot hogere temperaturen, smelt de bovenste laag van de aarde en dringt water langzaam door de permafrost in de cryopegs. Het probleem is dat er niet genoeg ruimte is voor het extra water, waardoor de cryopegs opzwellen, de druk stijgt en de vloer open breekt, waardoor scheuren naar het oppervlak veroorzaken. Deze scheuren leiden tot een plotselinge drukval in diepte, wat uiteindelijk het methaan beschadigt hydrateert en een explosieve afgifte van gas veroorzaakt.

De rol van klimaatverandering

De studie toont aan dat dit complexe proces tussen smeltende permafrost en methaan tientallen jaren kan duren voordat explosie optreedt. Morgado wijst erop dat dit proces zeer specifiek is voor de regio, wat betekent dat met andere geologie met vergelijkbare explosieve kraters een verdere puzzel kan worden opgelost.

Technische meningen over theorie

voorspellingen voor de toekomst

De resultaten zijn nog steeds "te algemeen" en houden geen rekening met de complexiteit van de regio, benadrukt chuviline. Hij wijst erop dat klimaatverandering een belangrijke rol speelt en dat deze explosieve krater kan leiden tot een toename in de toekomst. Schurmeier en andere experts zijn het erover eens dat we de komende jaren meer kraters moeten verwachten, vooral na ongewoon warme zomers.

Het dubbele risico van de kraters

Deze kraters zijn niet alleen een gevolg van klimaatverandering, maar dragen ook actief bij aan het probleem. Elke explosie geeft methaan vrij dat eerder diep in de aarde was opgenomen. Schurmeier waarschuwt dat hoewel het methaan van elke krater niet extreem belangrijk is, deze explosies een verontrustend teken zijn dat het Noordpoolgebied verandert.

Lopend onderzoek en aandacht

Wetenschappers zetten hun studies voort naar deze explosieve fenomenen om beter te begrijpen waar ze waarschijnlijk hierna zullen verschijnen. Zelfs als de meeste kraters zich voordoen in afgelegen gebieden, zijn er zorgen dat ze woonwijken of olie- en gasprojecten in de regio kunnen beïnvloeden. Sommige van de vele heuvels in de regio worden al gevolgd om de kritieke gebieden in de gaten te houden.

Voor Morgado zijn deze kraters het bewijs dat mensen het klimaat veranderen en de aarde op een nieuwe manier destabiliseren. "En het gebeurt heel snel," voegde ze eraan toe. "Er zijn niet meer millennia meer; het gebeurt binnen enkele decennia."