Η ιρανική αντιπολίτευση απαιτεί την πτώση του καθεστώτος στο Παρίσι!

Η ιρανική αντιπολίτευση απαιτεί την πτώση του καθεστώτος στο Παρίσι!

Tehran, Iran - Στο Παρίσι υπήρξε μια μεγάλη επίδειξη ιρανικής αντιπολιτευτικής προς το καθεστώς στην Τεχεράνη, στην οποία πολλοί Ιρανοί ακτιβιστές από όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων πολλών από την Αυστρία, έθεσαν τη φωνή τους. Σύμφωνα με την Ομπρέλα Οργάνωση των ιρανικών ομάδων αντιπολίτευσης, το NCRI, το οποίο περιλαμβάνει επίσης το Volksmujaheddin, περισσότερα από 20 λεωφορεία από την Αυστρία έχουν φτάσει στη Γαλλία για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις πολιτικές συνθήκες στο Ιράν. Ο Riad al-Asaad, πρώην ηγέτης της Συρίας επαναστάτης, έδωσε την επίδειξη ελπίδας σε μια διεύθυνση βίντεο: "Το ιρανικό καθεστώς θα πέσει σαν το συριακό καθεστώς, ταχύτερα από ό, τι νομίζετε ότι" αναφέρθηκε στα νέα της APA.

Στο πλαίσιο αυτών των διαμαρτυριών, η διεθνής πολιτική διαδραματίζει κεντρικό ρόλο. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump ανακοίνωσε ότι θα αυξήσει την πίεση στην Τεχεράνη μέσω οικονομικών κυρώσεων. Ενώ ο ιρανός υπουργός Εξωτερικών Abbas Areqchi εξέφρασε την επιθυμία για διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατέστησε σαφές ότι δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν κάτω από τη "μέγιστη πίεση", καθώς αυτό θα ισοδυναμούσε με το Ιράν. Ο Trump είχε ανακοινώσει προηγουμένως ότι ήθελε να αναβιώσει την πολιτική της "μέγιστης πίεσης" από την πρώτη του θητεία, παρόλο που ενδιαφέρεται επίσης για μια νέα πυρηνική συμφωνία, όπως συμβαίνει στην αναφορά της APA και wikipedia

Τεχεράνη στο επίκεντρο των διαμαρτυριών

Η Τεχεράνη, όπου το καθεστώς βρίσκεται υπό ισχυρή διεθνή πίεση, δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα του Ιράν, αλλά και μια πόλη με πληθυσμό περίπου 9,8 εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτές οι διαδηλώσεις στο Παρίσι αντικατοπτρίζουν τη δυσαρέσκεια πολλών Ιρανών που υποφέρουν από κατασταλτικές συνθήκες στην προσγείωση στο σπίτι τους. Τα γεγονότα καθιστούν την πολυπλοκότητα των πνευματικών και πολιτικών δομών στο Ιράν με μεγαλύτερη σαφήνεια. Ενώ η αντιπολίτευση κινητοποιεί, το καθεστώς στην Τεχεράνη συνεχίζει να παγιδεύεται σε εγχώριες πολιτικές δυσκολίες και ασκείται επίσης υπό πίεση μέσω διεθνών κυρώσεων.