Rola Austrii w Mercosur: Możliwości dla przemysłu eksportowego!

Rola Austrii w Mercosur: Możliwości dla przemysłu eksportowego!

Vienna, Österreich - rośnie presja na rewizję austriackiego podejścia do umowy o wolnym handlu Mercosur. Minister ekonomii Kocher wzywa do „przemyślenia” w Radzie Narodowej i podkreśla potrzebę nowej decyzji o zakwestionowaniu istniejących negatywnych rezolucji z 2019 r.. Umowa byłaby nie tylko prawna istotna, ale także ma wiele możliwości dla Austrii. Według Kochera miejsca pracy można utworzyć na podstawie umowy, a status Austrii może zostać skonsolidowany jako naród eksportowy. Minister ostrzega, że ​​kraj ten mógłby w przeciwnym razie stracić na znaczeniu w konkurencji geopolitycznej, zwłaszcza że kraje Mercosur, Brazylia, Argentyna, Paragwaj i Urugwaj, są ważnym regionem gospodarczym, od których najważniejsze jest surowce, na których Europa często zależy, takie jak tagesschau.de zgłoszono.

Mówi się, że planowana umowa tworzy największą strefę wolnego handlu na świecie i dotyka ponad 700 milionów ludzi. UE ma nadzieję osiągnąć swoje cele ekonomiczne i geostrategiczne poprzez pogłębienie powiązań handlowych z krajami Mercosur. UE ostatnio sprowadziła 55,7 miliarda euro z tych krajów i wyeksportowała towary o wartości 53,7 miliarda euro. Pomimo znacznych potencjalnych korzyści ekonomicznych, istnieje również ostra krytyka: rolnicy obawiają się, że tania konkurencja ze strony Ameryki Południowej i niższe standardy środowiskowe w krajach Mercosur Production Production Production Production. Obawy te są traktowane poważnie przez Kochera, który zauważa, że ​​płatności odszkodowań z UE są przeznaczone za wszelkie zniekształcenia rynku i że należy ustalić kwoty dla kontyngentu wołowiny.

Krytyka stowarzyszeń środowiskowych jest również gwałtownie, ponieważ obawiają się, że umowa może podgrzewać wylesianie w rejonie Amazonii. Kocher przeciwstawia się tym obawom, argumentując, że brak umowy nie zwiększyłoby środków ochrony środowiska. Wzywa do szerszej dyskusji parlamentarnej na temat zalet umowy, która powinna stworzyć równowagę między interesami ekonomicznymi a obowiązkami ekologicznymi, zanim ostateczna decyzja można podjąć na poziomie UE latem 2025 r. Umowa jest sprawdzana zgodnie z omawianymi ramami prawnymi.