Λογαριασμένες φωνές: Έκθεση για την πτήση και τη μνήμη στη Σαξονία

Λογαριασμένες φωνές: Έκθεση για την πτήση και τη μνήμη στη Σαξονία

Δρέσδη. τελευταία με τον τίτλο "Δεν είναι ήσυχο στο κεφάλι μου" για ενθουσιασμό στη Σαξονία. Αυτή η εκπομπή παρουσιάζει εντυπωσιακές φωτογραφίες και κινούμενα κείμενα προσφύγων που ζουν ή έχουν ζήσει σε αυτό το κράτος. Ήδη σε διάφορα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των AUE, Halberstadt και Chemnitz, παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία. Η σημερινή τοποθεσία στην Εκκλησία του Μονή St. Heinrich στην Pirna θα πρέπει να είναι μόνο μια προσωρινή λύση, αφού η έκθεση αρχικά θα διεξαχθεί στο γραφείο της Pirna. Ωστόσο, το σχέδιο αυτό καταστράφηκε από την ακύρωση του περιφερειακού διαχειριστή Michael Geisler (CDU), η οποία έκανε τους τίτλους σε εθνικό επίπεδο.

Ο Geisler δήλωσε ότι ορισμένα περάσματα κειμένου στην έκθεση, όπως "είμαστε κλειδωμένοι όπως πίσω από έναν τοίχο", προκάλεσε δυσαρέσκεια μεταξύ των πολιτών και των υπαλλήλων του περιφερειακού διαχειριστή. Τέτοιες δηλώσεις προφανώς προκάλεσαν την ακατανόηση και οδήγησαν σε καταγγελίες. Αυτή η απόφαση εγείρει ερωτήματα: Οι πρόσφυγες λένε ελεύθερα οι ιστορίες τους ή αναμένεται να δείχνουν πάντα ευγνωμοσύνη και να διατηρούν αρνητικές πτυχές; Ο Leonore Lobeck, ένας από τους διοργανωτές, υπερασπίζεται την έκθεση, υπογραμμίζοντας ότι οπουδήποτε έχει ήδη παρουσιαστεί η έκθεση, η πρόθεση και το μήνυμα έγιναν κατανοητές.

Οι φωνές του Fled

Η έκθεση παρουσιάζει 35 πρόσφυγες από διαφορετικές χώρες που λένε τις ιστορίες τους: από τη διαφυγή από το σπίτι, τις δύσκολες συνθήκες στο ταξίδι στην ολοκλήρωση στη Σαξονία. Μια κεντρική πρόταση προέρχεται από τον Abdiwal M. από τη Σομαλία: "Κανείς δεν αφήνει οικειοθελώς το σπίτι του". Αυτές οι απλές αλλά βαθιές λέξεις εκφράζουν αυτό που αισθάνονται πολλοί πρόσφυγες. Λαμβάνοντας υπόψη το σημερινό πολιτικό κλίμα, το οποίο συχνά διαμορφώνεται από σκεπτικισμό απέναντι στους μετανάστες, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να ακούσουμε αυτές τις ιστορίες.

Τα θέματα κυμαίνονται από την εξυπηρέτηση και τις φιλίες έως την απόρριψη και τη μοναξιά. Η Aissatou από τη Γουινέα μιλά για τα όνειρά της για να βρει ένα καλύτερο μέλλον στη Γερμανία και δείχνει τις δυσκολίες με τις οποίες αντιμετωπίζουν πολλοί μετανάστες, συμπεριλαμβανομένου του συνεχούς αγώνα για αναγνώριση και υπέρβασης των προκαταλήψεων: «Θέλω ένα καλό μέλλον.

Μια άλλη αναφορά προέρχεται από τον Aliahmad από το Αφγανιστάν, ο οποίος περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος και η οικογένειά του ήρθαν στη Γερμανία. Τονίζει ότι η αρχή ήταν δύσκολη, αλλά ότι η ζωή έχει βελτιωθεί τώρα. Βλέπει μια θετική εξέλιξη στο σχηματισμό των παιδιών του και την ένταξή τους στην κοινωνία.

Σε μια δημοκρατική χώρα όπως η Γερμανία, θα πρέπει πραγματικά να είναι θέμα φυσικά ότι ακούγονται επίσης κρίσιμες φωνές. Το γεγονός ότι μια σημαντική έκθεση, η οποία αποσκοπεί στην προώθηση της ενσυναίσθησης και της κατανόησης για τους πρόσφυγες, αφαιρείται από το κοινό λόγω καταγγελιών, εγείρει σοβαρά ερωτήματα. Ο περιφερειακός διαχειριστής Michael Geisler θεωρείται κριτικά σχετικά με αυτό το θέμα, ειδικά ενόψει της χειραγώγησης της παρουσίασης του περιεχομένου της έκθεσης, την οποία θεωρούσε προβληματική. Στην ουσία, πρέπει να ακουστεί κάθε φωνή, συμπεριλαμβανομένης αυτής των προσφύγων.

Η έκθεση όχι μόνο αντιμετωπίζει τις προκλήσεις με τις οποίες αντιμετωπίζουν πολλοί πρόσφυγες, αλλά προσφέρει επίσης πληροφορίες για τις πολιτισμικές διαφορές και την ποικιλία των εμπειριών. Ο Abdiwal M. διαμαρτύρεται για τον ρατσισμό και τον αστυνομικό έλεγχο μόνο λόγω του χρώματος του δέρματος του, γεγονός που τον κάνει λυπημένο. Εξηγεί ότι παρά την προοριζόμενη καλύτερη ζωή στη Γερμανία, υπάρχουν πάντα σκέψεις για τη δική σας οικογένεια στο σπίτι. Για πολλούς, η πτήση δεν είναι μόνο μια φυσική πράξη, αλλά μια συναισθηματική διαδικασία γεμάτη απώλεια και ελπίδα.

Στις 14 Οκτωβρίου, η έκθεση στο Nicolaikirche Grünhain θα αγωνιστεί στην επόμενη στάση της και θα συνεχίσει να παρουσιάζει τις ιστορίες εκείνων που προσπαθούν να επιβιώσουν και να ακολουθήσουν μια καλύτερη ζωή. Πρέπει να ελπίζουμε να ακουστούν και να σεβαστούν οι φωνές των προσφύγων.