15 lat po samobójstwie Enke: wspomnienia specjalnego przyjaciela

15 lat po samobójstwie Enke: wspomnienia specjalnego przyjaciela

Neustadt am Rübenberge-Eilvese, Deutschland - 15 lat temu samobójstwo Roberta Enke wstrząsnęło światem piłki nożnej i pozostawił głęboki smutek. Marco Villa, najlepszy przyjaciel Enke, pamięta gorzkie wspomnienia o swojej wspólnej ścieżce, które charakteryzowały się radością, ale także ciemną ciemną stroną depresji. „Tęsknię za Robbiem”, przyznaje Villa, myśląc o intymnej przyjaźni, która rozpoczęła się w drużynach narodowych młodzieży DFB. Pomimo poważnej choroby, którą nękał Enke, jej związek był silny i otwarty.

Wgląd w przyjaźń

Villa była jednym z niewielu, którzy znali prawdziwą osobowość Enkesa. „Osoba serca”, opisuje Teresę Enke, która otrzymała poparcie po tragicznej utraty willi. W podcastie ARD Villa opowiada o beztroskich momentach, które dzielili i o tym, jak przebili się przez „niewidzialną ścianę” w piłce nożnej. Ale za śmiechem ciągłe badanie jego depresji Enke, które Villa naprawdę zrozumiała znacznie później.

Dwaj przyjaciele doświadczyli wspólnie promocji Bundesligi w Borussia Mönchengladbach. Villa pamięta czas, kiedy Enke przeprowadził się do Lizbony i wreszcie do Barcelony, gdzie walczył pod dowództwem trenera Louisa Van Gaala. „Robbie nie radziła sobie dobrze”, Villa wspomina wezwanie do pomocy Teresy, która głęboko go wstrząsnęła. Pomimo wsparcia, które chciał zaoferować, Villa często czuła się bezradna i przytłoczona.

tragiczne pochodzenie

Enke przyniosła dramatyczny obrót, gdy przeprowadził się do Stambułu i został kozłem ofiarnym dla fanów. „Najgorsza gra w mojej karierze” - opisał Enke upokorzenia, których doświadczył. Po krótkim promieniu nadziei w Teneryfe, gdzie czuł się szczęśliwy, mroczne myśli powróciły. Villa pamięta ostatnie rozmowy z Enke i niesamowite poczucie, że coś jest nie tak. „W tym czasie nie słyszałem dzwonków alarmowych” - przyznaje Villa, gdy myśli o strasznym momencie, kiedy dowiedział się o śmierci swojego przyjaciela. Nadal boli, a wspomnienia z tragedii pozostają przy życiu.