15 χρόνια μετά την αυτοκτονία του Enke: Αναμνήσεις ενός ειδικού φίλου

15 χρόνια μετά την αυτοκτονία του Enke: Αναμνήσεις ενός ειδικού φίλου

Neustadt am Rübenberge-Eilvese, Deutschland - Πριν από 15 χρόνια, η αυτοκτονία του Robert Enke κούνησε τον κόσμο του ποδοσφαίρου και άφησε μια βαθιά θλίψη. Ο Marco Villa, ο καλύτερος φίλος του Enke, θυμάται τις πικρές αναμνήσεις του κοινού μονοπατιού τους, το οποίο χαρακτηριζόταν από χαρά, αλλά και από τη σκοτεινή σκοτεινή πλευρά της κατάθλιψης. "Μου λείπει ο Robbie", παραδέχεται η Βίλα, ενώ σκέφτεται την οικεία φιλία που ξεκίνησε στις εθνικές ομάδες της Νεολαίας του DFB. Παρά τη σοβαρή ασθένεια που μαστίζεται η Enke, η σύνδεσή της ήταν ισχυρή και ανοιχτή.

πληροφορίες για τη φιλία

Η βίλα ήταν ένας από τους λίγους που γνώριζαν την πραγματική προσωπικότητα του Enkes. "Ένας καρδιάς", περιγράφει την Teresa Enke, η οποία έλαβε υποστήριξη μετά την τραγική απώλεια της βίλας. Σε ένα podcast Ard, η Βίλα λέει για τις ξέγνοιαστες στιγμές που μοιράστηκαν και πώς έσπασαν τον "αόρατο τοίχο" στο ποδόσφαιρο. Αλλά πίσω από το γέλιο, η συνεχής εξέταση της κατάθλιψης του Enke, την οποία η Βίλα κατάλαβε πολύ αργότερα.

Οι δύο φίλοι βίωσαν την προώθηση στο Bundesliga στο Borussia Mönchengladbach μαζί. Η Βίλα θυμάται την εποχή που ο Enke μετακόμισε στη Λισαβόνα και τελικά στη Βαρκελώνη, όπου πολέμησε κάτω από τον προπονητή Louis Van Gaal. "Ο Robbie δεν πήγε καλά", θυμάται η Villa την έκκληση για βοήθεια από την Teresa, που τον κούνησε βαθιά. Παρά την υποστήριξη που ήθελε να προσφέρει, η Βίλα συχνά αισθάνθηκε αβοήθητη και συγκλονισμένη.

Η τραγική κάθοδος

Η καριέρα του Enke πήρε μια δραματική στροφή όταν μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε αποδιοπομπαίος τράγος για τους οπαδούς. "Το χειρότερο παιχνίδι της καριέρας μου", ο Enke περιέγραψε τις ταπείνωση που βίωσε. Μετά από μια σύντομη ακτίνα ελπίδας στην Τενερίφη, όπου αισθάνθηκε χαρούμενος, οι σκοτεινές σκέψεις επέστρεψαν. Η Βίλα θυμάται τις τελευταίες συνομιλίες που είχε με τον Enke και την εκπληκτική αίσθηση ότι κάτι ήταν λάθος. "Δεν άκουσα τα κουδούνια συναγερμού εκείνη την εποχή", παραδέχεται η Villa καθώς σκέφτεται την τρομερή στιγμή που έμαθε για το θάνατο του φίλου του. Εξακολουθεί να πονάει και οι αναμνήσεις της τραγωδίας παραμένουν ζωντανές.