Ο δικαστής Borowsky και τα φυσικά δικαιώματα: ένα σημείο καμπής για τη Thuringia;

Ο δικαστής Borowsky και τα φυσικά δικαιώματα: ένα σημείο καμπής για τη Thuringia;

Erfurt, Deutschland - Το επίκεντρο της τρέχουσας νομικής συζήτησης είναι το περιφερειακό δικαστήριο του Erfurt, το οποίο, υπό την προεδρία του δικαστή Martin Borowsky, δίνει μια νέα διάσταση σε δύο εντυπωσιακές αποφάσεις. Αυτές οι κρίσεις, οι οποίες καταρρίφθηκαν στις 2 Αυγούστου και στις 17 Οκτωβρίου 2024, αναφέρονται στις SO -που ονομάζονται "περιπτώσεις ντίζελ" και απέρριψαν τη συζήτηση για τα δικαιώματα της φύσης στη Γερμανία. Ο Borowsky και το πιάτο του αποφάσισαν ότι η φύση όχι μόνο έχει δικαιώματα, αλλά ότι πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη σημαντικά σε αξιώσεις αποζημίωσης. Ωστόσο, οι ερωτήσεις σχετικά με τη δικαστική ανεξαρτησία και τον ρόλο του μοναδικού δικαστή ρίχνουν μια σκιά σε αυτές τις αξιοσημείωτες αποφάσεις.

Οι κρίσεις δεν είναι μόνο νομικά σημαντικές, αλλά και ένα σημάδι αυξανόμενης πολυπλοκότητας στη νομολογία. Και στις δύο περιπτώσεις, ολόκληρο το θάλαμο δεν αποφάσισε, αλλά έναν μόνο δικαστή, ο οποίος εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ευθύνη και τη θεμελιώδη σημασία των υποθέσεων. Σύμφωνα με τις νομικές απαιτήσεις, το Επιμελητήριο θα έπρεπε να έχει αναλάβει τις περιπτώσεις επειδή υπερβαίνουν τις μεμονωμένες περιπτώσεις. Η παράλειψη ενός προτύπου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ECJ) εγείρει επίσης ερωτήματα: Γιατί αυτή η δυνατότητα δεν χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργήσει σαφήνεια σχετικά με τα δικαιώματα της φύσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο; Οι αποφάσεις θα μπορούσαν ενδεχομένως να επηρεάσουν το δικαίωμα των μερών στη δικαιοσύνη, γεγονός που αμφισβητεί την αξιοπιστία του δικαστηρίου.

Νομική κατάρτιση και δικαστική ευθύνη

Στη δεύτερη απόφαση του LG ERFURT, υπογραμμίζεται η ανάγκη για νομική κατάρτιση προκειμένου να προωθηθεί τα δικαιώματα της φύσης. Ωστόσο, το επιχείρημα του Δικαστηρίου ότι ο Richter έχει την ευθύνη έναντι της κοινωνίας θα μπορούσε να θεωρηθεί προβληματικό. Ο Borowsky αναμιγνύει τις προσωπικές και θεσμικές διαστάσεις του ρόλου του εδώ, γεγονός που οδηγεί σε μια διάχυτη κατανόηση της ευθύνης. Η δικαστική ανεξαρτησία θα μπορούσε να διακινδυνεύσει εάν οι δικαστές θεωρούν τον εαυτό του πέρα από το νόμο ως σχεδιαστή της κοινωνικής πραγματικότητας. Μια τέτοια δράση θα μπορούσε να υπονομεύσει την ουδετερότητα του δικαστικού σώματος και να θολώσει τα όρια της δικαστικής εξουσίας.

Οι κρίσεις του LG Erfurt είναι επομένως όχι μόνο νομικές αποφάσεις, αλλά και έκκληση για προβληματισμό σχετικά με το ρόλο των δικαστών σήμερα. Ενώ η αναγνώριση των δικαιωμάτων της φύσης μπορεί να είναι πρόοδος, το ερώτημα παραμένει ο τρόπος με τον οποίο τα δικαιώματα αυτά μπορούν να διατηρηθούν στο πλαίσιο ενός συστήματος του Συντάγματος, χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο την ανεξαρτησία του δικαστικού σώματος. Το δικαστικό σώμα Thuringian είναι επομένως το επίκεντρο μιας έντονης συζήτησης για το μέλλον του νόμου και της ευθύνης στη Γερμανία.