Stary, biały człowiek: zabawna walka z kliszami w życiu codziennym!

Stary, biały człowiek: zabawna walka z kliszami w życiu codziennym!

W świecie, w którym terminy takie jak „stary, biały człowiek” są często uważane za negatywne, filmowiec Simon Verhoeven wnosi świeże powietrze do kina z nową komedią „Old White Man”. Głównym bohaterem, granym przez Jana Josefa Liefersa, jest odważny mężczyzna rodzinny Heinz Hellmich, który desperacko próbuje uciec z klisz. Ale im bardziej walczy, tym bardziej wtulaje się w tłuszcz we współczesnym życiu.

Heinz, który do tej pory spełnił wszelkie oczekiwania społeczne, stoi przed wyzwaniem przemyślenia jego poglądów, aby uratować swoją pracę. Jego szef, dr Steinhofer, grany przez Michaela Maertensa, wyjaśnia mu, że stare żarty i dyskryminacyjne komentarze nie są już dopuszczalne. W poszukiwaniu sposobu, aby przedstawić się jako postępowy, Heinz planuje ważny obiad z żoną Carli (Nadja Uhl) i najbardziej wpływowymi osobowościami, które doprowadzają go na skraj szaleństwa, a nawet prowadzi do Berlina, gdzie odwiedza swoją córkę Mavie (Sarah Mahita).

spotkanie kultur

Verhoeven używa komedii, aby umożliwić zderzenie różnych postaci. Heinz i Carla wierzą, że są tolerancyjne, ale walczą z właściwym wyrazem. Twój salon, z zakurzonymi płytami DVD, staje się symbolem twoich trudności: „Czy faktycznie mamy coś, co nie jest stare i białe?” Pyta Heinza desperacko. Rodzice córki Leni (Momo Beier), którzy są pasjonatami zmian klimatu, są temu przeciwni. Dr Steinhofer postrzega różnorodność tylko jako źródło zysku, które konsultant zarządzający Lian Bell (Yun Huang) wścieka.

Wyzwania współczesnego społeczeństwa

Skład jest uzupełniany przez technologię Junkie älex (Elyas M’Barek), która zapewnia dodatkowe napięcia z kompulsywną samooptymalizacją. Tam też jest dziadek Georg (Friedrich von Thun), który nie może robić nic z nowoczesnymi terminami, takimi jak język płci. Film, który trwa prawie dwie godziny, oświetla trudności współpracy i nie pozostaje z kontrowersją. Verhoeven opisuje „stary, biały człowiek” jako koncepcję walki i prosi o otwarcie omówienia i bycia samokrytycznym. W końcu, po wielu nieporozumieniach, wszystkie postacie siedzą razem przy stole i śmieją się - także o sobie.