The Ghost Village Kurs: byli mieszkańcy marzą o domu

The Ghost Village Kurs: byli mieszkańcy marzą o domu

Kursdorf, Deutschland - Witamy w The Ghost Village, gdzie zapach nafty pobliskiej autostrady i lotniska Lipsk/Halle topi się niegdyś żywe życie wioski. W tym małym miasteczku, tylko nieco ponad 13 kilometrów na północny zachód od Lipsku, widoczna jest tragiczna historia straty i zapominania. Wioska, która kiedyś liczyła ponad 200 mieszkańców, jest dziś całkowicie opróżniona. Ostatnia pozostała rezydent lewej wioski w 2017 r., A dziś populacja wynosi dokładnie 0, jak donosi LVZ. Jednak wspomnienia nadal żyją, zachowane przez kilka byłych wieśniaków, którzy wracają do swojej ojczyzny.

Korzenie oczywiście wioska sięga 1497 r., Kiedy to miejsce zostało po raz pierwszy wspomniane w dokumencie. Ale lokalizacja wioski, zatrzymywana przez obiekty lotniska i osie ruchu, stała się jego zagładą. Ekspansja lotniska, w szczególności ekspansja Südbahn w 2003 r., Doprowadziła do pustego wioski, która złamała się pod siłami hałasu i zanieczyszczenia. Pamiętano doświadczenia takie jak stałe i wspólne życie, kiedyś w życiu codziennym. Margrit Weber, jeden z ostatnich mieszkańców, wspomina: „Mamy dom, ale nie ma domu”. Ta sentymentalna refleksja na temat utraty wspólnoty wyraża smutek i nostalgię byłych wieśniaków, którzy wciąż pamiętają stare stare czasy.

Memories and Memorials

Pomnik zbudowany w pobliżu kościoła i cmentarza symbolizuje utratę społeczności i przeszłość niegdyś kwitnącego kursu. Pokazuje rękę, która wygląda, jakby odrywa wioskę z mapy. Listy uchwyciły smutną historię wioski i przypominają trudne decyzje, które trzeba było podjąć. „Jeśli teraz usłyszymy z ekspansji lotniska, wszystko znów ożyje” - narzeka Jochen Parthier. Mentalne rany straty są głębokie, nawet jeśli poprzednie bramy kursu mieszkają teraz w nowym środowisku w Altscherbitz. Jej tęsknota za wspólnotą i powiązania, które mieli, pozostaje gorzkim żalem.

Historia oczywiście wioska, która stała się teraz wioską duchów, jest przykładem wyzwań wynikających z ekspansji ruchu lotniczego i rozwoju miast. Historie, które żyli obywatele, nie są utracone, nawet jeśli brakuje domów. Każdego roku w Wigilię Bożego Narodzenia Kościół, ostatnie miejsce, ucieleśnia wymiary wspólnego życia. „Aby zachować piękne wspomnienia i ożywić”, były kurs Dorfer chciałby częściej się spotykać, aby dzielić się i świętować „hałas” utraconego życia, jak to było.