Το μάθημα Ghost Village: Οι πρώην κάτοικοι ονειρεύονται το σπίτι

Το μάθημα Ghost Village: Οι πρώην κάτοικοι ονειρεύονται το σπίτι

Kursdorf, Deutschland - Καλώς ήλθατε στην πορεία του Ghost Village, όπου η μυοσολική μυρωδιά του κοντινού αυτοκινητοδρόμου και το αεροδρόμιο της Λειψίας/Halle πνίγει τη ζωντανή ζωή του χωριού. Σε αυτή τη μικρή πόλη, μόνο λίγο περισσότερο από 13 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Λειψίας, η τραγική ιστορία της απώλειας και του ξεχνώντας γίνεται ορατή. Το χωριό, το οποίο κάποτε μετράει πάνω από 200 κατοίκους, είναι εντελώς αδειάσε σήμερα. Το τελευταίο εναπομείναντα κάτοικο εγκατέλειψε το χωριό το 2017, και σήμερα ο πληθυσμός είναι ακριβώς 0, όπως αναφέρει οι LVZ. Ωστόσο, οι αναμνήσεις συνεχίζουν να ζουν, διατηρούνται από τους λίγους πρώην χωρικούς που σκέφτονται πίσω στην πατρίδα τους.

Οι ρίζες του χωριού μαθήματα επιστρέφουν στο 1497 όταν ο τόπος αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε ένα έγγραφο. Αλλά η θέση του χωριού, που συγκρατήθηκε από τις εγκαταστάσεις του αεροδρομίου και τους άξονες της κυκλοφορίας, έγινε η μοίρα του. Η επέκταση του αεροδρομίου, ιδίως η επέκταση του Südbahn το 2003, οδήγησε στο κοίλο του χωριού, το οποίο έσπασε κάτω από τις δυνάμεις του θορύβου και της ρύπανσης. Εμπειρίες όπως η σταθερή και η κοινή ζωή, μόλις επισημανθεί στην καθημερινή ζωή, θυμούνται. Ο Margrit Weber, ένας από τους τελευταίους κατοίκους, θυμάται: "Έχουμε ένα σπίτι αλλά όχι σπίτι." Αυτή η συναισθηματική αντανάκλαση για την απώλεια της κοινότητας εκφράζει τη θλίψη και τη νοσταλγία των πρώην χωρικών που εξακολουθούν να θυμούνται τις καλές παλιές μέρες.

Αναμνήσεις και μνημεία

Ένα μνημείο που χτίστηκε κοντά στην εκκλησία και το νεκροταφείο συμβολίζει την απώλεια της κοινότητας και το παρελθόν της κάποτε ακμάζουσας πορείας. Δείχνει ένα χέρι που μοιάζει να σχίζει το χωριό από το χάρτη. Οι επιστολές έχουν καταγράψει τη θλιβερή ιστορία του χωριού και θυμίζουν τις δύσκολες αποφάσεις που έπρεπε να ληφθούν. "Αν ακούμε τώρα από την επέκταση του αεροδρομίου, όλα θα γίνουν ξανά στη ζωή", παραπονιέται ο Jochen Parthier. Οι πνευματικές πληγές της απώλειας είναι βαθιά, ακόμα και αν οι πρώην πύλες του μαθήματος ζουν τώρα στο νέο περιβάλλον στο Altscherbitz. Η λαχτάρα της για την κοινότητα και οι συνδέσεις που είχαν παραμένει μια πικρή θλίψη.

Η ιστορία του χωριού, το οποίο έχει γίνει τώρα ένα χωριό -φάντασμα, αποτελεί παράδειγμα των προκλήσεων που προκύπτουν από την επέκταση της εναέριας κυκλοφορίας και της αστικής ανάπτυξης. Οι ιστορίες που ζούσαν οι πολίτες δεν χάνονται, ακόμη και αν λείπουν τα σπίτια. Κάθε χρόνο την παραμονή των Χριστουγέννων, η εκκλησία, η τελευταία θέση, ενσωματώνει τις διαστάσεις της κοινής ζωής. "Για να διατηρήσουμε τις όμορφες αναμνήσεις και να αναβιώσουμε", ο πρώην μαθήματα Dorfer θα ήθελε να συναντηθεί πιο συχνά για να μοιραστεί και να γιορτάσει τον "θόρυβο" της χαμένης ζωής όπως ήταν μια φορά.