Σκέψη νέων ορίων ηλικίας: διάκριση ή απαραίτητος προσανατολισμός;

Von WOM

Η κοινωνική αντίληψη της ηλικίας έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια. Ενώ η ηλικία παραδοσιακά θεωρείται ως άκαμπτος αριθμός στο διαβατήριο, γίνεται όλο και πιο εμφανές ότι η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Ο καθηγητής κοινωνιολόγων Claudia Vogel από το Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών του Neubrandenburg και ο καθηγητής Harald Künemund από το Πανεπιστήμιο της Vechta συζητούν τώρα πώς τα όρια ηλικίας στην επιστήμη και την κοινωνία μπορούν να οριστούν πιο ακρίβεια και επαρκώς.

Στο σημερινό Keynote για το Γεροντολογία και το Γηριατρικό Κογκρέσο στο Kassel, οι δύο εμπειρογνώμονες συζητούν ότι οι κατηγοριοποιήσεις ηλικίας είναι συχνά προβληματικές. Αυτά τα όρια, είτε πρόκειται για την αρχή της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είτε για το τυπικό όριο ηλικίας για αναφορά συνταξιοδότησης, δεν μπορούν μόνο να θεωρηθούν ως διακρίσεις, αλλά και ως απαραίτητα βοηθήματα προσανατολισμού. Σύμφωνα με τον Vogel, η αρχή της υψηλής προειδοποίησης συχνά ρυθμίζεται αυθαίρετα στα 80 ή 85 χρόνια χωρίς να ληφθεί υπόψη οι ατομικές πραγματικότητες της ζωής.

Ο διαφορετικός ρόλος των ορίων ηλικίας

Κεντρική γνώση των δύο επιστημόνων είναι ότι τα όρια ηλικίας εκπληρώνουν διαφορετικές λειτουργίες. Μπορούν να χρησιμεύσουν ως προσανατολισμός και να είναι απαραίτητοι για τον προσδιορισμό ορισμένων κοινωνικών κανόνων. Παρ 'όλα αυτά, η συζήτηση για τα όρια ηλικίας δεν πρέπει να οδηγείται μόνο από οικονομικές εκτιμήσεις. "Τα όρια ηλικίας διαπραγματεύονται συνεχώς και προσαρμόζονται", εξηγεί ο Vogel. Ωστόσο, συχνά δεν λαμβάνεται υπόψη ότι μπορούν επίσης να εξυπηρετήσουν την προστασία ορισμένων ομάδων ανθρώπων.

Το Künemund επισημαίνει ότι ο καθορισμός των ορίων ηλικίας, όπως η υποχρεωτική εκπαίδευση ή η επιλεξιμότητα, είναι σημαντικός για την εξασφάλιση της ισότιμης μεταχείρισης στην κοινωνία. Πρόκειται για τα μειονεκτήματα αυτά μπορούν να αποφευχθούν μέσω σαφών κανόνων. Και οι δύο επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η μελλοντική έρευνα δεν πρέπει να επικεντρώνεται στην ηλικία του ημερολογίου. Αντ 'αυτού, θα ήταν πιο λογικό να εξετάσουμε συγκεκριμένα φαινόμενα ζωής, όπως γνωστικές αλλαγές ή κοινωνική απομόνωση σε ηλικιωμένους.

Ο στόχος αυτού του επιχειρήματος είναι μια διαφοροποιημένη άποψη της ηλικίας. Είναι σημαντικό για τους δύο επιστήμονες ότι τα όρια ηλικίας δεν θεωρούνται μόνο ως άκαμπτη ένδειξη, αλλά ότι κατανοούνται στο πλαίσιο της ατομικής ζωής. Αυτό θα μπορούσε να προσφέρει μια νέα προοπτική για τη γήρανση και τις συναφείς προκλήσεις.

Σχετικά με τους επιστήμονες

Ο καθηγητής Claudia Vogel κατείχε τον πρόεδρο της κοινωνιολογίας και της ποσοτικής κοινωνικής έρευνας στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών του Neubrandenburg από το 2021. Ο καθηγητής Harald Künemund, ο οποίος εργάζεται στο Πανεπιστήμιο της Vechta από το 2006, προηγουμένως διερεύνησε το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και επικεντρώνεται στην κοινωνική συμμετοχή των ηλικιωμένων και στην έρευνα για τη γήρανση.

Οι δύο εμπειρογνώμονες συμφωνούν ότι είναι απαραίτητη μια ολοκληρωμένη συζήτηση σχετικά με τα όρια ηλικίας προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ανάγκες και οι πραγματικότητες της παλαιότερης γενιάς. Αυτοί οι διάλογοι δεν μπορούσαν να δώσουν μόνο σημαντικές παρορμήσεις στην επιστήμη, αλλά και στην ευρεία κοινωνία. Για περισσότερες πληροφορίες, οι λεπτομερείς εκτιμήσεις των δύο επιστημόνων μπορούν να βρεθούν, για παράδειγμα, στο Idw-online.de