Το Μόναχο αρχίζει την κατασκευή του μεγαλύτερου γεωθερμικού συστήματος στην Ευρώπη στο Michaelibad

Το Μόναχο αρχίζει την κατασκευή του μεγαλύτερου γεωθερμικού συστήματος στην Ευρώπη στο Michaelibad

Στο Μόναχο, ένα σημαντικό κατασκευαστικό έργο έχει αρχίσει να φέρει επανάσταση στη γεωθερμική ενέργεια στο αστικό δίκτυο θέρμανσης. Το μεγαλύτερο γεωθερμικό σύστημα της ηπειρωτικής Ευρώπης χτίζεται στο Michaelibad, το οποίο μπορεί να προμηθεύσει 75.000 άτομα με θέρμανση περιφερειακών με μια προσέγγιση. Ο αρχηγός του Stadtwerke Florian Bieberbach μιλάει για τη δυνατότητα παροχής "μιας ολόκληρης μικρής πόλης". Αυτό είναι ένα κρίσιμο βήμα για την ενεργειακή μετάβαση και τους κλιματικούς στόχους της πόλης.

Το νέο σύστημα θα είναι το έβδομο στο Μόναχο και θα πρέπει να είναι έτοιμο για χρήση μέχρι το 2033. Ο Stadtwerke München (SWM) έχει ήδη σχέδια για το πώς να χρησιμοποιήσει και να εντοπίσει το θερμικό νερό. Ωστόσο, ο δήμαρχος Dieter Reiter υπογραμμίζει ότι η εφαρμογή του έργου είναι τόσο ακριβό όσο και χρόνο -καταναλώνοντας λόγω της κατάστασης στη μέση της πόλης.

Χρηματοδότηση και υποστήριξη για γεωθερμική ενέργεια

Κεντρικό θέμα παραμένει η χρηματοδότηση της πολυπλοκότητας. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος να είναι το κλίμα -ΤιTral έως το 2040, τα δύο τρίτα των νοικοκυριών του Μονάχου πρέπει να παρέχονται με θέρμανση της περιοχής, κυρίως από γεωθερμική ενέργεια. Η μετάβαση σε αυτή τη μορφή τροφοδοσίας θερμότητας θα μπορούσε να κοστίσει την πόλη 9,5 δισ. Ευρώ, ποσό που η πόλη δεν μπορεί να κάνει μόνη της. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιήθηκε ομοσπονδιακή χρηματοδότηση. Οι Reiter και Bieberbach απευθύνθηκαν στον Ομοσπονδιακό Υπουργό Οικονομικών Robert Habeck να εργαστούν για περισσότερα κεφάλαια για την εφαρμογή των φιλόδοξων σχεδίων της πόλης. "Καταπολέμηση του Ομοσπονδιακού Υπουργού Οικονομικών", δήλωσε ο Reiter ειρωνικά στον Habeck.

Ο Habeck, ο οποίος ήταν παρών, ήταν αισιόδοξος και τόνισε το δυναμικό της γεωθερμικής ενέργειας. "Ο θησαυρός κάτω από τα πόδια μας ανυψώνεται", είπε, υπογραμμίζοντας ότι αν όλες οι πόλεις βγήκαν τόσο γρήγορα όσο το Μόναχο, η ανάκαμψη της θερμότητας θα ήταν πολύ περισσότερο. Επίσης, σχολίασε τις προκλήσεις των διαδικασιών έγκρισης που θα έπρεπε να επιταχυνθούν προκειμένου να επιτευχθούν οι κλιματικοί στόχοι μέχρι το 2045. Στο όραμά της, η γεωθερμική ενέργεια θα μπορούσε να προσφέρει έως και 25 τοις εκατό της ενέργειας θέρμανσης της Γερμανίας.

Μια σημαντική πτυχή για τη μελλοντική εφαρμογή είναι η προσαρμογή του νομικού πλαισίου. Ο Habeck μίλησε για μια μεταρρύθμιση του φρένου χρέους για να επιτρέψει τις απαραίτητες επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα. "Η υποδομή μας δεν είναι σε καλή κατάσταση", είπε, καθιστώντας σαφές ότι ένα οικονομικό μοντέλο που προέρχεται από μια εποχή που δεν επενδύθηκε δεν αρκεί για την εφαρμογή των επειγόντων απαραίτητων αλλαγών τις επόμενες δύο δεκαετίες.

Περιφερειακό δυναμικό και προκλήσεις

Ειδικά η Upper Bavaria προσφέρει βέλτιστες συνθήκες για γεωθερμική ενέργεια. Όμως, ο Ludwig Hartmann από τους βαυαρικούς πράσινους επεσήμανε ότι οι κίνδυνοι για μικρότερους δήμους μπορεί να αποτελούν πρόκληση. Ένα ταμείο ασφαλείας που διανέμει τον κίνδυνο πολλών ισχυρών ώμων θα μπορούσε να προσφέρει μια λύση εδώ. Ο Hartmann υπογράμμισε ότι ήταν σημαντικό να παρέχουμε πρόσθετη χρηματοδότηση και να αναλάβουμε την ευθύνη για το ελεύθερο κράτος

Επιπλέον, η πίεση στα ορυκτά καύσιμα θα αυξηθεί. Από το 2027, οι πηγές ενέργειας για τους ιδιωτικούς καταναλωτές πρέπει επίσης να ενσωματωθούν στο ευρωπαϊκό εμπόριο. Αυτό σημαίνει ότι οι απολιθωμένες ενέργειες γίνονται πιο ακριβά, γεγονός που καθιστά τη γεωθερμική ενέργεια ακόμα πιο ελκυστική ως πηγή ενέργειας χωρίς CO₂. Ο Bieberbach υποσχέθηκε ότι παρά τις υψηλές επενδύσεις, οι τιμές θέρμανσης της περιφερειακής θα παραμείνουν σταθερές. Η τιμή για τη θέρμανση της περιοχής στο Μόναχο είναι σήμερα 15,78 σεντς ανά κιλοβατώρα.

Συνολικά, το έργο όχι μόνο δείχνει τη δέσμευση του Μονάχου για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά προσφέρει επίσης προοπτικές και προκλήσεις που θα συνοδεύουν η πόλη και οι πολίτες της τα επόμενα χρόνια. Η επιτυχία του γεωθερμικού συστήματος στο Michaelibad θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για άλλες πόλεις που επιδιώκουν παρόμοιους στόχους βιωσιμότητας.