De schokkende waarheid over de Pilori: geschiedenis van vernedering!

De schokkende waarheid over de Pilori: geschiedenis van vernedering!

In de loop van de geschiedenis was de openbare weergave van veroordeelden een vaak geoefend instrument van straf. In veel Europese landen, waaronder Frankrijk en Duitsland, waren openbare straffen zoals het exposeren van criminelen wijdverbreid op blootgestelde locaties. Deze vorm van straf werd gebruikt om schaamte over de veroordeelde te brengen en tegelijkertijd de samenleving een voorbeeld te geven.

De Pilori, als een zeer goed bekend symbool van deze praktijk, diende niet alleen de blootstelling van de veroordeelde, maar ook het amusement en soms ook marteling. De straf moet niet alleen de dader vernederen, maar ook als een waarschuwing voor het publiek. De soevereiniteit werd vergezeld door het giechelen en de aanfluiting van de toeschouwers, wiens reacties fataal konden zijn voor de gevangene.

De rol van de Piloris in jurisprudentie

De Pilori was een hulpmiddel van de hoge rechterlijke macht, vaak in handen van mannen en rechters die het lot van hun onderdanen besloten. De publieke schaamte die de veroordeelde leed maakte deel uit van een grotere strategie om autoriteit en controle aan te tonen. Een rechter besloot dat de crimineel naar het publiek moest worden gebracht, waarbij de volgende reacties van het volk vaak veel verder gaan dan alleen straf.

De juridische grondslagen voor deze praktijk zijn al te vinden in het nieuwe strafrecht van Napoleon van 1810. Ondanks de vooruitgang die deze wet heeft geboekt, was er een bepaling die de publieke kwestie van criminelen voorschreef. Afhankelijk van de ernst van het misdrijf moest een veroordeelde een bepaalde tijd doorbrengen in de Pilori. De stigmatisering door brandstekens werd ook niet verwaarloosd.

In veel steden zijn deze structuren tegenwoordig toeristische bestemmingen geworden, beschermd door lokale monumentbeschermingswetten en vaak vertegenwoordigd door stadsleiders die bezoekers informeren over het donkere verleden van de straf.

Openbare straf en hun belang

De openbare vertoning van veroordeelden was meer dan alleen een straf; Het was een sociaal evenement. Op dit punt ontmoeten historische verhalen en literatuur de realiteit van die tijd. De schrijver Stendhal beschrijft in zijn werk "Le Rouge et le Noir", de Shilda-Eldery Thoughts of a Woman die bang is om te worden gepresenteerd in de pillow.

Deze straffen hadden niet alleen een afschrikwekkende effect op de bevolking, maar hielpen ook om sociale normen te definiëren en te consolideren. Mensen wisten wat er met hen zou gebeuren als ze op het verkeerde nummer zouden komen. De focus lag vaak op de vernedering van de veroordeelde, die werd getoond in een verstek - een speciale hoed met een beschamende afdruk.

Dit laat zien dat het idee van openbare straf tot op de dag van vandaag is weerkaatst. Het moderne concept van de "openbare noemer" wordt vaak in figuratieve zin gebruikt in de huidige rapportage van de media. Vandaag bevinden we ons in een tijdperk waarin mensen worden blootgesteld aan een rechtbank van de publieke opinie door sociale media zonder daadwerkelijke gerechtelijke procedures. Dit roept vragen op over eerlijkheid en gerechtigheid, in de zin van het historische debat over het openbare receptiecentrum.

De sporen uit het verleden zijn niet alleen te vinden in oude documenten of monumenten, maar ook in de manier waarop we verhalen vertellen en bespreken. Het onderwerp blijft relevant, evenals de sociale verantwoordelijkheid die we dragen voor de manier waarop we anderen behandelen. Deze complexe relatie tussen wet, publiek en beeld van de samenleving maakt de herinneringen aan oude praktijken nog belangrijker dan we soms geloven.

Het volledige beeld van deze historische praktijken en hun invloed op het heden kunnen in een artikel over www.js.fr