Margot Blaschke: 100 jaar leven, geschiedenis en onvergetelijke momenten
Margot Blaschke: 100 jaar leven, geschiedenis en onvergetelijke momenten
Anzing, Deutschland - Margot Blaschke vierde onlangs haar 100e verjaardag in het Anzinger Senior Citizens 'House. Geboren op 17 december 1924 in Berlijn, woonde ze tot 1982 in de hoofdstad voordat ze naar Beieren verhuisde. Hun verleden wordt gekenmerkt door bewegende en moeilijke herinneringen, vooral de tijd van het nationale socialisme. Een van haar beste vrienden, Margot Anders, werd gedeporteerd in 1941 en stierf in een getto.
Gegroeid in het district Hansa in Berlijn, Margot Blaschke was de dochter van een tabakshandelaar. Ze had de wens om chemie te studeren, maar dit was niet mogelijk vanwege de schade aan de meniscus en de politieke omstandigheden. Van 1939 tot 1944 werkte ze in een instituut voor graanverwerking en later in een porseleinfabrikant. Tijdens de oorlog was haar echtgenoot Horst in actie als mariene officier en werd hij gevangen genomen. In 1945 bracht het echtpaar een dochter, Hannelore, naar de wereld die later Amerikaanse studies bestudeerde.
een leven vol uitdagingen
1982 Het gezin verhuisde naar Poing om dichter bij de dochter te zijn. Margot Blaschke werkte in het kantoor van een arts en werd toegewijd als staatsvoorzitter van het beroep van medische assistent tot 1980. Na de dood van haar man en dochter moest ze verder slagen, waaronder een ernstige val in het verpleeghuis.
In juli 2024 vond ze haar nieuwe thuis in Anzing, waar ze blij was met bezoeken door medeburgers. Margot Blaschke beschrijft zichzelf als een gezellige en geïnteresseerde persoon, maar heeft moeite om gesprekspartners te vinden. In hun gedachten blijven onvergetelijke momenten in leven, en het verlies van naaste personen wordt gezien als een verlies van een deel van zichzelf, dat in hun herinneringen en herinnering aan de overledene blijven leven, zoals wordt aangekondigd in een herdenkingstekst voor Margot Blaschke.
In verdriet voor verlies wordt dankbaarheid voor het leven dat samen wordt doorgebracht en wordt waardering voor de overleden persoon duidelijk. De herinneringen worden ter ere gehouden, terwijl het verdriet de plaats inneemt van het verlies van de overledene, zoals nordsee-zeitung.de rapport.
Kommentare (0)