Armoede in Garmisch-Partenkirchen: wanneer de winter de verwarming uitschakelt

Armoede in Garmisch-Partenkirchen: wanneer de winter de verwarming uitschakelt

Garmisch-Partenkirchen, Deutschland - In het district Garmisch-Partenkirchen is armoede een probleem dat vaak in de schaduw is, maar, zoals getroffen mensen, echter duidelijk zijn, is in het dagelijks leven aanwezig. Tegen de achtergrond van de komende internationale dag tegen armoede op 17 oktober, hebben rapporten van mensen zoals Marta Angerer, Helga Blochner en Herbert Körner een dringend oogpunt van hoe divers en pijnlijke armoede kan zijn.

Marta Angerer, een 70-jarige gepensioneerde, leeft in bescheiden omstandigheden. Ondanks haar strakke pensioen ontvangt ze staatssteun om aan haar basisbehoeften te voldoen. Uw dagelijkse leven wordt sterk gevormd door financiële beperkingen, vooral als het gaat om de nodige uitgaven voor uw auto die onmisbaar voor u is. Angerer zit vaak in haar koude appartement omdat ze nauwelijks de middelen heeft om haar verwarming in de winter te bedienen. Ze zegt dat ze zich niet langer de luxe van vlees kan veroorloven. Niettemin voelt ze zich niet zo slecht, wat de subjectiviteit van armoede illustreert.

De realiteit van vrouwen in de regio

wordt ook getroffen door Helga Blochner, een vier -time moeder die worstelt in de detailhandel en in een mini -baan om haar kinderen te leveren. Ondanks hard werken wordt haar inkomen vaak als onvoldoende ervaren, zodat ze aan het einde van de maand vecht om te overleven. Blochner draagt ​​de druk om haar familie te voeden, en haar innerlijke lijden blijft vaak verborgen. Hun innerlijke gescheurdheid wordt samengevat door de zin: "Mijn hele lichaam huilt, alleen niet mijn ogen." De verwachtingen van haar als een sterke vrouw zijn in tegenstelling tot haar ware gevoelens.

Herbert Körner vertegenwoordigt ook de uitdagingen van armoede, die worden versterkt door zijn handicap. Hij voelt zich vaak als een buitenstaander, en de financiële druk maakt het onmogelijk voor hem om te genieten van sociale activiteiten zoals stoppen in berghutten. Zijn arbeidsongeschiktheidspensioen is niet voldoende om een ​​zelfbepaald leven te leiden. Het gevoel dat zijn plaats in de samenleving niet knaleert.

De sociale afbakeningen en het stigma van armoede worden besproken door Thomas Ehmke, een sociaal consultant van Caritas. Ehmke heeft ontdekt dat aanraking vaak met schaamte met schaamte is verbonden, vooral onder oudere mensen. Velen weten niet welke steun ze recht hebben, die hun situatie verder verergeren. Volgens hem is het belangrijk om mensen te informeren over hun kansen om hen te helpen omgaan met hun financiële behoeften.

Statistische achtergrond voor het risico op armoede

De definitie van armoede is veelzijdig in de wetenschap. Het federale statistische kantoor definieert armoede als de aanwezigheid van minder dan 60 procent van de gemiddelde inkomsten in een land, wat ongeveer 1.200 euro netto voor alleenstaande mensen voor Duitsland betekent. Met een stijgende kosten van levensonderhoud heeft dit aantal een dynamische ontwikkeling meegemaakt die talloze burgers in Garmisch-Partenkirchen treft. Op regionaal niveau vertonen statistieken van Caritas alarmerende waarden: meer dan 15 procent van de bevolking wordt bedreigd door armoede in de kantoren van de decaan Werdenfels en Rottenbuch. Deze cijfers illustreren de urgentie om het onderwerp armoede in de regio aan te pakken en aan te pakken.

De individuele ontsteltenis van armoede is duidelijk door verklaringen zoals die van Herbert Körner, die aanvoelt als het "laatste vuil". Dit emotionele en sociale isolement is een veel voorkomend gevoel bij degenen die zich in slechte omstandigheden kunnen bevinden. Het is essentieel om het bewustzijn van deze onderwerpen te vergroten en er een bredere discussie over te hebben om degenen te bieden die de ondersteuning van de ondersteuning die ze dringen nodig hebben, bieden.

Voor meer informatie over dit onderwerp kunnen geïnteresseerde lezers worden gerapporteerd op www.merkur.de