Πόλεμος της Συρίας: Η πτώση του Al-Assad άλλαξε τις σχέσεις εξουσίας στη Μέση Ανατολή!

Πόλεμος της Συρίας: Η πτώση του Al-Assad άλλαξε τις σχέσεις εξουσίας στη Μέση Ανατολή!

Μια δραματική αναταραχή στη Μέση Ανατολή: Turkiye θριάμβους, ενώ το Ισραήλ ανησυχεί για την ασφάλειά του!

Μετά από 54 χρόνια τυραννικής κυριαρχίας, το καθεστώς της οικογένειας Al Assad στη Συρία είναι ιστορία! Στις 8 Δεκεμβρίου, ο Bashar al-Assad εγκατέλειψε τη χώρα του και αναζητούσε άσυλο στη Ρωσία. Η πτώση ενός από τα πιο βάναυσα καθεστώτα της σύγχρονης ιστορίας ήρθε μετά από μόλις 12 ημέρες πικρών αγώνων μεταξύ του Συριακού Στρατού και ενός συνασπισμού δυνάμεων της αντιπολίτευσης και τερμάτισε τον 13ετή εμφύλιο πόλεμο στη Συρία.

Οι καταστροφικές συνέπειες αυτής της σύγκρουσης είναι αδιαμφισβήτητες: περισσότεροι από 350.000 Σύριοι έχασαν τη ζωή τους και τουλάχιστον 13 εκατομμύρια άνθρωποι εκδιώχθηκαν. Η βίαιη καταστολή από το καθεστώς του Al-Assad μετέτρεψε μια ειρηνική επανάσταση σε έναν διεθνοποιημένο εμφύλιο πόλεμο στον οποίο η Ρωσία, το Ιράν, το Turkiye και οι ΗΠΑ ήταν οι κύριοι ηθοποιοί.

Γεωπολικός σεισμός

Η πτώση του καθεστώτος θα αλλάξει θεμελιωδώς τον γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής! Η Συρία, η οποία είχε διατηρήσει διπλωματικές σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση από το 1944 και ήταν η πρώτη αραβική χώρα που αγοράζει σοβιετικά όπλα, έχει σφυρηλατήσει δεκαετίες συμμαχιών. Ενώ άλλες αραβικές χώρες εγκατέλειψαν τη σοβιετική επιρροή στη δεκαετία του 1970, ο Hafez al-Assad παρέμεινε πιστός συμμαχικός Μόσχα.

Οι δεκαετίες στενών δεσμών με το Ιράν, που ξεκίνησαν το 1979 με μόνιμη συμμαχία, ενισχύθηκαν από την κοινή εχθρότητα εναντίον του Ιρακινού Προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν. Η εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003 οδήγησε στις δύο χώρες πιο κοντά για να καταπολεμήσει την αμερικανική επιρροή στην περιοχή.

Οι νικητές και οι ηττημένοι

Με την περίπτωση του καθεστώτος al-Assad, το Ιράν έχει χάσει έναν καθοριστικό πυλώνα του "Schia-Bogen" του. Ο διάδρομος της χώρας, πάνω από τον οποίο ο Χεζμπολάχ έγραψε και προβάλλει την επιρροή του στο Λίβανο και σε όλο το Levante, έχει πλέον αποκοπεί. Ο ρόλος του Ιράν στην Παλαιστινιακή-Ισραηλινή σύγκρουση αποδυναμώνεται επίσης επειδή έχει χάσει σημαντικά μέσα διαπραγμάτευσης. Οι Mullahs στην Τεχεράνη πρέπει τώρα να αποσύρουν ή να επιταχύνουν τις προσπάθειές τους για να οικοδομήσουν μια ατομική βόμβα προκειμένου να αντισταθμίσουν την μείωση της επιρροής τους.

Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, έχασε την εξουσία λόγω της πτώσης των al-Assads. Η απώλεια του μοναδικού αραβικού συμμάχου του έχει καταστρέψει σημαντικά τη φήμη της Μόσχας ως παγκόσμια δύναμη, η οποία μπορεί να έχει λόγο στα θέματα της Μέσης Ανατολής. Παρόλο που η Ρωσία μπορεί να διατηρήσει τη βάση της Πολεμικής Αεροπορίας στο HMeimim και τη ναυτική βάση στο Tartous, η συνεχιζόμενη παρουσία της στη Συρία δεν είναι πλέον φορετή.

Αλλά ο Turkiye αναδύεται ως ένας ακτινοβολημένος νικητής από τον 14ετή εμφύλιο πόλεμο! Έχει υπονομεύσει τη θέση των αντιπάλων του και μπορεί τώρα να επηρεάσει έναν εδαφικό διάδρομο που συνδέει την Ευρώπη και το γκολφ μέσω της Συρίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ευθυμία της ΕΕ την πτώση του καθεστώτος Al Assad, καθώς το βλέπουν ως σοβαρό πλήγμα στους εχθρούς τους στη Ρωσία και το Ιράν. Οι ευρωπαϊκές χώρες ελπίζουν ότι αυτή η εξέλιξη μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση των κρίσεων των προσφύγων τους, επιστρέφοντας οικειοθελώς στη χώρα τους.

Τα νέα της υπόθεσης al-Assad καταγράφηκαν στο Ισραήλ με μικτά συναισθήματα. Από τη μία πλευρά, είναι ευχαριστημένος με την αποδυνάμωση της συμμαχίας με επικεφαλής το Ιράν, η οποία θα μπορούσε να ενισχύσει την ισραηλινή κυριαρχία στην περιοχή του Λεβάντ. Αλλά η ισραηλινή κυβέρνηση είναι άβολα για το τι θα ακολουθήσει. Η νέα πολιτική εξουσία στη Δαμασκό θα μπορούσε να δείξει ισχυρότερη αλληλεγγύη με τους Παλαιστίνιους. Ως εκ τούτου, ο ισραηλινός στρατός ξεκίνησε μαζικές αεροπορικές επιθέσεις σε όλη τη Συρία για να καταστρέψει τα στρατηγικά αποθέματα όπλων της χώρας, φοβούμενοι ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον του Ισραήλ.

Η περίπτωση των al-Assads και η προκύπτουσα περιφερειακή επανευθυγράμμιση θα αλλάξουν δραματικά την ισορροπία εξουσίας στη Μέση Ανατολή. Θα κατανοήσουμε μόνο τα πλήρη αποτελέσματα τα επόμενα χρόνια!