De neutraliteit van Oostenrijk: Gazard voor vrede en veiligheid in Europa!

De neutraliteit van Oostenrijk: Gazard voor vrede en veiligheid in Europa!

Oostenrijk niet alleen een diplomatieke verbintenis, maar ook onderdeel van de nationale verdediging, die zowel mentale als militaire aspecten omvat. In deze context is de regering van plan de capaciteiten van het federale leger te versterken. Bovendien is de Bundeswehr betrokken bij het VN-mandaat in de Balkan als onderdeel van vredeshedging. Oostenrijk heeft zich gevestigd als de zetel van meer dan 50 internationale organisaties, waaronder belangrijke instellingen zoals de VN en de OVSE. Een ander punt is de steun van de SPö voor de aanvraag van Oostenrijk voor een zetel in de VN -Veiligheidsraad, waarbij de mogelijkheden hiervoor als goed worden beschouwd.

dimensies en ontwikkeling van neutraliteit

Oostenrijkse neutraliteit, die al meer dan 40 jaar nauw verbonden is met het veiligheidsbeleid van het land, bestaat uit drie centrale dimensies. Martin Senn beschrijft dit als een interpretatie, aantrekkelijkheid en afschrikmiddel. Deze dimensies vormen het raamwerk voor het ontwerp en het beveiligen van het neutraliteitsbeleid. De interpretatie omvat de binnenlandse debatten over veranderingen in neutraliteit, terwijl de aantrekkelijkheid betrekking heeft op maatregelen om neutraliteit voor de buitenwereld te waarborgen, bijvoorbeeld door bemiddeling in conflicten en de accommodatie van internationale organisaties. Duiken betekent om potentiële agressors te illustreren dat het voordeel van een schending van neutraliteit de kosten niet rechtvaardigt.

De ontwikkeling van de Oostenrijkse neutraliteit is verdeeld in vier fasen: van consolidatie in 1955, een fase van expansie in de jaren zeventig en tachtig tot heroriëntatie na het einde van het oost-westconflict toen het land zich meer concentreerde op Europese kwesties. Deze historische beoordeling laat zien hoe de houding van Oostenrijk ten opzichte van neutraliteit de afgelopen decennia is veranderd. Stagnatie is de afgelopen jaren waargenomen, omdat alle parlementaire partijen, met uitzondering van de NEO's, akkoord gaan met neutraliteit. Deze goedkeuring nam toe na NAVO -interventies en wereldwijde crises zoals de aanvallen van 11 september 2001.

De huidige agenda van de beveiligingsbeleid

De agenda van de beveiligingsbeleid in Oostenrijk wordt door de Oekraïneoorlog in een nieuw licht bekeken. Militair geweld wordt opnieuw beschouwd als een legitieme optie om nationale belangen af te dwingen. In de context van de EU worden de lidstaten geconfronteerd met de uitdaging om hun veiligheidsbeleidsrollen opnieuw te definiëren. In dit debat wordt artikel 23 van de Oostenrijkse grondwet ook gezien als een ondersteunende discussie over neutraliteit en militaire samenwerking in de EU. De nieuwe regering heeft zichzelf geweten om de strategische autonomie van de EU en de oprichting van een defensie -Unie te versterken, maar de FPö en sommige andere partijen vertoonden scepsis tegenover het Europese veiligheidsbeleid.

de hoge toestemming voor neutraliteit correleert met de steun voor een gemeenschappelijke Europese verdediging. Dit kan erop wijzen dat een positief referendum de positionering van Oostenrijk binnen een Europees vredesproject zou kunnen versterken. Gezien de huidige geopolitieke uitdagingen, kan de vraag hoe Oostenrijk zijn neutraliteit kan overbrengen in een constructieve veiligheidsrol binnen de EU.