Η Νότια Κορέα παρουσιάζει συναρπαστικό οικιστικό πολιτισμό σε μια νέα έκθεση

Η παιδική ηλικία του do ho suh

Η παιδική ηλικία του Suh ήταν μια απόκλιση στη μέση του μεταβαλλόμενου τοπίου της πόλης της Σεούλ στη δεκαετία του 1970, το οποίο γρήγορα αναπτύχθηκε μετά τον κορεατικό πόλεμο όταν η πόλη ήταν σε ερείπια. Αυτή η εμπειρία έχει διαμορφώσει τις συνεχείς σκέψεις του καλλιτέχνη για το σπίτι, τόσο ως φυσικό χώρο που μπορεί να επιλυθεί και να αναβιώσει, καθώς και ένα ψυχολογικό κατασκεύασμα, να αντικατοπτρίζει τη μνήμη και την ταυτότητα.

Διάφορα στοιχεία έκθεσης

Μεταξύ των εκθεμάτων είναι κεντημένα έργα τέχνης, αρχιτεκτονικά μοντέλα σε διάφορα υλικά και πρότυπα, καθώς και ταινίες με σύνθετες τεχνικές 3D. Τα λεπτομερή περιγράμματα, τα οποία καταγράφηκαν στο τρίψιμο του Suhs Hanok, μπορούν να βρεθούν σε δύο στενά συνδεδεμένες εργασίες μεγάλης μορφής, τα οποία εμφανίζονται για πρώτη φορά και στην οποία μπορούν να εισέλθουν οι επισκέπτες. "Το Perfect Home: London, Horsham, Νέα Υόρκη, Βερολίνο, Providence, Seoul" (2024) συνδυάζει διάφορες εγκαταστάσεις 3D από τα διαμερίσματα όπου η Suh έχει ζήσει παγκοσμίως και τα προβάλλει σε ένα μοντέλο του διαμερίσματος του Λονδίνου. Το "Nest/S" (2024) είναι μια παστέλ -χρωματισμένη σήραγγα που βασίζεται και πάλι σε διαφορετικά μέρη που ο Suh αναφέρεται ως σπίτι και συνδέει τον ασυμβίβαστο διάδρομο - ένα περιβάλλον που είναι συμβολικό για τον καλλιτέχνη.

Ψάχνετε για μεταβατικές αίθουσες

"Νομίζω ότι η εμπειρία της πολιτιστικής αποξένωσης με βοήθησε να δω αυτά τα κενά, ο χώρος που συνδέει τα μέρη. Αυτό το ταξίδι μου επιτρέπει να επικεντρωθώ σε μεταβατικά δωμάτια, όπως διαδρόμους, σκάλες και εισόδους", δήλωσε ο Suh στην εναρκτήρια συνέντευξη με το CNN. Η έκθεση δείχνει επίσης το "Staircase" (2016), μια δομή 3D που αργότερα κατέρρευσε σε ένα κόκκινο, καμπύλο δίκτυο 2D. "Σε γενικές γραμμές, επικεντρώνουμε συχνά στους στόχους, αλλά συχνά παραμελούμε αυτές τις γέφυρες που συνδυάζουν αυτούς τους στόχους. Παρ 'όλα αυτά, ξοδεύουμε τις περισσότερες φορές σε αυτό το στάδιο μετάβασης", πρόσθεσε ο Suh.

Διαφανή έργα τέχνης

Ένα κοινό χαρακτηριστικό των έργων που εμφανίζονται είναι η διαφανής ποιότητά τους. Τα ωραία, διαφανή κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα χρησιμοποιούνται απευθείας σε πολλά από τα κομμάτια, επίσης με τη μορφή ενός λεπτού διαιρέτη δωματίου - το επόμενο, το οποίο θα μπορούσε να οριστεί ως εσωτερικός τοίχος στην κύρια περιοχή. "Για πρώτη φορά από το 2016, οι γκαλερί της έκθεσης κατεδαφίζονται όλοι οι τοίχοι για να κάνουν χώρο για τις πολυάριθμες μεγάλες εργασίες που πραγματοποιούνται σε αυτό, καθώς και οι διάφοροι χρόνοι και τα δωμάτια που φέρνουν αυτό το έργο μαζί τους", δήλωσε η Dina Akhmadeeva, η βοήθεια για τη διεθνή τέχνη στο Tate Modern, το οποίο μαζί με το Nabila, το Nabi, το Senior Currator in International Artai Tate. επιμελημένο.

Έκθεση δωματίων και αναμνήσεων

Η απόσταση των τοίχων αντικατοπτρίζει επίσης το ενδιαφέρον του Suh, επιστρέφει στα βασικά τους. "Είναι μόνο η γυμνή αίθουσα που οι αρχιτέκτονες αρχικά σκέφτηκαν", είπε. Το έργο του Suh επικεντρώνεται συχνά στις χωρικές εμπειρίες αντί των υλικών αγαθών, επειδή ένας κενός χώρος, όπως και τα δωμάτια και τα κτίρια που κατοικούμε σαν ένα "δοχείο" για αναμνήσεις. "Με τα χρόνια και την εποχή που έχετε περάσει στο δωμάτιο, προβάλλετε τις δικές σας εμπειρίες και ενέργεια σε αυτό, και στη συνέχεια γίνεται μνήμη".

Προκαταρκτικότητα στην τέχνη

Ο καλλιτέχνης περιστασιακά επικεντρώνεται επίσης σε στολίδια και έπιπλα, όπως στην μνημειώδη ταινία του "Robin Hood Gardens", η οποία ονομάζεται από την κατοικημένη περιοχή του ίδιου ονόματος στο Ανατολικό Λονδίνο και χρησιμοποιεί φωτογραμμετρία για να συνδυάσει πυροβολισμούς από το δημαρχείο που περιμένει την κατεδάφιση. Αυτό αντιπροσωπεύει μια σπάνια περίπτωση στην οποία ο Suh τεκμηριώνει τόσο τους κατοίκους όσο και τα υπάρχοντά τους. Η ταινία απεικονίζει τις λεπτές πολιτικές πτυχές της πρακτικής του Suh. "Συχνά το χρώμα, η χειροτεχνία και η ομορφιά της δουλειάς μου κατευθύνονται από την πολιτική υπόθεση", είπε. Θέματα όπως η ιδιωτική ζωή, η ασφάλεια και η πρόσβαση στο διάστημα συνδέονται στενά με τα μαθήματα και τη δημόσια πολιτική, αλλά το σχόλιό του είναι κρυμμένο σε ένα μαλακό πέπλο υφάσματος ή την ήπια πίεση του γραφίτη.

ζητήματα κοινωνικής πολιτικής και προσωπικοί χώροι

Η έκθεση πλαισιώνεται από έργα που αντιμετωπίζουν τα κοινωνικο -πολιτικά ζητήματα. Το "Gridge Project" (1999) ερευνά ερωτήματα ιδιοκτησίας γης, ενώ τα "δημόσια στοιχεία" (2025), μια εξέλιξη ενός κομματιού που δημιούργησε η Suh για την Μπιενάλε της Βενετίας το 2001, δείχνει ένα ανατρεπόμενο μνημείο με κενή υποδοχή που κατευθύνει την εστίαση στους πολλούς μικροσκοπικούς χαρακτήρες που το υποστηρίζουν. Για τον Suh, θα πρέπει να απευθύνεται στην ιστορία της καταπίεσης και της αντίστασης της Κορέας. Ενώ αυτές οι δύο εκθέσεις μπορούν να λειτουργούν διαφορετικά, όλα τα έργα του αμφισβητούν τα όρια μεταξύ προσωπικού και δημόσιου χώρου, καθώς και τις συνθήκες που επιτρέπουν την προκαταρκτική ικανότητα ή την ανθεκτικότητα.

Μια αντανακλαστική ματιά στο σπίτι

Οι εντάσεις μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού χώρου εμφανίστηκαν ιδιαίτερα σαφώς κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν οι κλειδαριές ανάγκασαν τους ανθρώπους να περάσουν τις περισσότερες φορές μέσα. Παρόλο που ο Suh "έβλεπε προσεκτικά κάθε γωνιά του σπιτιού του" κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι κλειδαριές δεν αντανακλούσαν στην πρακτική του, όπως θα περίμενε κανείς. Αντ 'αυτού, έφερε μια πιο λεπτή αντανάκλαση για το τι είναι συχνά στο σπίτι: άνθρωποι. Αυτό εξηγεί γιατί, ανάμεσα στις σημαντικές και συχνά πολύχρωμες δομές, βρίσκονται δύο μικρά χιτώνια για (και με) τις δύο μικρές κόρες του στην έκθεση, οι οποίες είναι εφοδιασμένες με τσέπες στις οποίες βρίσκονται τα αγαπημένα τους αντικείμενα, όπως τα χρωματιστά μολύβια και τα παιχνίδια.

"Ως γονέας, ήταν μια αρκετά ευάλωτη κατάσταση. Δεν μπορώ να μιλήσω για σας για άλλες οικογένειες, αλλά πραγματικά μας βοήθησε να είμαστε μαζί", δήλωσε ο Suh.