Organische donaties in gevaar: familieleden verdedigen zichzelf steeds meer!

In Oostenrijk is de contradictoregulering voor orgaandonatie van toepassing, wat betekent dat elke overledene automatisch wordt beschouwd als een orgaandonor, tenzij hij uitdrukkelijk bezwaar heeft gemaakt tijdens zijn leven (burgenland.orf.at). Deze verordening staat echter voor een groeiende uitdaging: steeds meer familieleden geven hun twijfels en angsten uit de uitdrukking en spreken zich uit tegen een terugtrekking van het orgaan. Volgens Andreas Riedler, een specialist in anesthesie- en intensive care -geneeskunde, rapporteren familieleden vaak over hun onzekerheden op het moment in de tijd en het proces van hersendood, die in de praktijk vaak leidt tot tegenstrijdigheden die minder voortvloeien uit de wil van de overledene, maar eerder voor emotionele angsten van de Borebed

De psychologische stress voor medisch personeel op intensive care -eenheden is enorm. De pijnlijke taak om familieleden te informeren over de dood en ze mogelijk te verplaatsen naar orgaandonatie is verder moeilijk door de emotionele belasting die deze gesprekken brengen. Veel artsen en verpleegkundigen geven de wens uit naar meer training in hersendoodbepaling en de zorg voor potentiële orgaandonoren (aerzteblatt.de). Het kennisniveau van de artsen in de intensive care laat zien dat de angst voor de tijd van te vroeg uitschakelen van de levensondersteunende apparaten en de bijbehorende druk van familieleden een toenemende bedreiging is voor orgaandonatie. De Covid-19-pandemie heeft de situatie verder aangescherpt en had ook kunnen bijdragen aan de acceptatie van de orgaandonatie.

Uitdagingen in intensive care medicine

In het bijzonder tijdsprocessen zoals de bepaling van de hersendood en de organisatie van orgaandonatie zijn de verantwoordelijkheid van het intensive care -personeel. Deze complexe kwestie is niet alleen medische processen, maar ook emotionele en communicatieve uitdagingen (aerzteblatt.de). Een goede relatie met de familieleden is essentieel om vertrouwen op te bouwen en de bereidheid om orgel te doneren te bevorderen. Riedler wijst erop dat de familieleden, die vaak worden geconfronteerd met verdriet en shock, moeten kunnen nadenken over de wil van de overledene en mogelijk het eens zijn.

Een toename van orgaandonatie hangt af van het vermogen om deze angsten te verzachten en een omgeving te creëren waarin de familieleden openlijk over hun zorgen kunnen spreken. Artsen moeten een evenwicht vinden tussen de medische diagnose en de emotionele steun van de families.