Οργανικές δωρεές σε κίνδυνο: Οι συγγενείς υπερασπίζονται όλο και περισσότερο!

Στην Αυστρία, ισχύει η ρύθμιση της αντίφασης για τη δωρεά οργάνων, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε νεκρός θεωρείται αυτόματα ως δωρητής οργάνων, εκτός αν έχει αντιταχθεί ρητά κατά τη διάρκεια της ζωής του (Burgenland.orf.at). Ωστόσο, αυτός ο κανονισμός αντιμετωπίζει μια αυξανόμενη πρόκληση: όλο και περισσότεροι συγγενείς δίνουν τις αμφιβολίες και τους φόβους τους έκφραση και μιλούν εναντίον μιας απόσυρσης οργάνων. Σύμφωνα με τον Andreas Riedler, ειδικό στην αναισθησία και την ιατρική για την εντατική θεραπεία, οι συγγενείς συχνά αναφέρουν τις αβεβαιότητές τους στο χρονικό σημείο και τη διαδικασία του θανάτου του εγκεφάλου, η οποία στην πράξη συχνά οδηγεί σε αντιφάσεις που προκύπτουν λιγότερο από τη βούληση του νεκρού, αλλά για τους συναισθηματικούς φόβους των πενιχρών.

Το ψυχολογικό στρες για το ιατρικό προσωπικό σε μονάδες εντατικής θεραπείας είναι τεράστιο. Το οδυνηρό έργο της ενημέρωσης των συγγενών για το θάνατο και ενδεχομένως τη μετακίνησή τους στη δωρεά οργάνων είναι περαιτέρω δύσκολη από το συναισθηματικό φορτίο που φέρνουν αυτές οι συνομιλίες. Πολλοί γιατροί και νοσηλευτές εκφράζουν την επιθυμία για περισσότερη κατάρτιση στον προσδιορισμό του θανάτου του εγκεφάλου και τη φροντίδα δυνητικών δοτών οργάνων (aerzteblatt.de). Το επίπεδο γνώσης των γιατρών εντατικής θεραπείας δείχνει ότι ο φόβος της εποχής της πολύ πρόωρης απενεργοποίησης των συσκευών που υποστηρίζουν τη ζωή και η σχετική πίεση των συγγενών αποτελεί αυξανόμενη απειλή για τη δωρεά οργάνων. Η πανδημία Covid-19 έχει σφίξει περαιτέρω την κατάσταση και θα μπορούσε επίσης να συμβάλει στην αποδοχή της δωρεάς οργάνων.

Προκλήσεις στην ιατρική εντατική θεραπεία

Ιδιαίτερα οι διαδικασίες που προκαλούν χρόνο, όπως ο προσδιορισμός του θανάτου του εγκεφάλου και η οργάνωση της δωρεάς οργάνων, είναι ευθύνη του προσωπικού εντατικής θεραπείας. Αυτό το σύνθετο θέμα δεν είναι μόνο ιατρικές διαδικασίες, αλλά και συναισθηματικές και επικοινωνιακές προκλήσεις (aerzteblatt.de). Μια καλή σχέση με τους συγγενείς είναι απαραίτητη για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης και την προώθηση της προθυμίας να δωρίσει όργανο. Ο Riedler επισημαίνει ότι οι συγγενείς, οι οποίοι συχνά αντιμετωπίζουν θλίψη και σοκ, πρέπει να είναι σε θέση να σκεφτούν τη βούληση του νεκρού και ενδεχομένως να συμφωνήσουν.

Η αύξηση της δωρεάς οργάνων εξαρτάται από την ικανότητα να μετριάσουν αυτούς τους φόβους και να δημιουργούν ένα περιβάλλον στο οποίο οι συγγενείς μπορούν να μιλούν ανοιχτά για τις ανησυχίες τους. Οι γιατροί πρέπει να βρουν ισορροπία μεταξύ της ιατρικής διάγνωσης και της συναισθηματικής υποστήριξης των οικογενειών.