Μεγάλη απώλεια για την πολιτιστική σκηνή της Βιέννης: ο Claus Peymann πέθανε

Μεγάλη απώλεια για την πολιτιστική σκηνή της Βιέννης: ο Claus Peymann πέθανε

Ο Claus Peymann, ο σημαντικός δημιουργός θεάτρου και μακροχρόνιος σκηνοθέτης του Burgtheater της Βιέννης, πέθανε στο Βερολίνο σε ηλικία 88 ετών. Αυτό αναφέρει το meinkreis.at. Ο Peymann άλλαξε σημαντικά το τοπίο του θεάτρου και άφησε μια μόνιμη εντύπωση στον αυστριακό πολιτισμό.

Ο Αντικαγκελάριος και Υπουργός Πολιτισμού Andreas Babler εξήρε το έργο της ζωής του Peymann και τόνισε ότι η καλλιτεχνική του δέσμευση αποτελεί παράδειγμα της δημοκρατικής δύναμης της τέχνης. Ο Μπάμπλερ τόνισε ιδιαίτερα την παραγωγή του Πέιμαν στο έργο του Μπέρνχαρντ «Heldenplatz», που έγραψε ιστορία στην Αυστρία. Αυτή η παραγωγή, που έκανε πρεμιέρα με αφορμή τα 100 χρόνια του Burgtheater, προκάλεσε ένα από τα μεγαλύτερα θεατρικά σκάνδαλα της Δεύτερης Δημοκρατίας και οδήγησε σε έντονες συζητήσεις σχετικά με τον χειρισμό του ναζιστικού παρελθόντος από την Αυστρία. Το θάρρος του Peymann στην αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τον Babler, καθώς συχνά λειτουργούσε ως καθρέφτης για την κοινωνία.

Καλλιτεχνική κληρονομιά και ανατροπές

Ο Peymann, γεννημένος στη Βρέμη το 1937, ανέλαβε τη διεύθυνση του Burgtheater στη Βιέννη το 1986 και ερμήνευσε πολλά σημαντικά έργα, μεταξύ των οποίων κομμάτια των Thomas Bernhard, Peter Handke, Peter Turrini και Elfriede Jelinek. Αυτοί οι συγγραφείς ασχολήθηκαν με σχετικά κοινωνικά προβλήματα και συνέβαλαν στην κριτική εξέταση της ιστορίας της Αυστρίας. Σύμφωνα με το [ots.at](https://www.ots.at/presseaussendung/OTS_20250716_OTS0104/vizekanzler-andreas-babler-claus-peymanns-effekt-ist-exemplarisch-fuer-die-democratic-kraft-der-membranst, δεν πρέπει να αλλάξει η αυστριακή κουλτούρα της Πέυμαν, η επανάληψη της κουλτούρας του Πέιμαν υποτιμημένος. Συγκεκριμένα, ο αγώνας του ενάντια στην καταστολή και το άσπρισμα του ναζιστικού παρελθόντος αφήνει διαρκή ίχνη.

Το θέατρο ανέκαθεν αντιμετώπιζε κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η αυτοεικόνα της Αυστρίας χαρακτηρίστηκε από έναν μύθο θυμάτων και η σιωπή για το εθνικό παρελθόν ήταν ευρέως διαδεδομένη. Καλλιτέχνες και διανοούμενοι κάλεσαν επανειλημμένα για κριτική εξέταση αυτής της κληρονομιάς. Ο Peymann ήταν ένας από αυτούς που αντιμετώπισαν αυτές τις προκλήσεις και έφεραν τα γεγονότα του παρελθόντος στη σκηνή. Αυτό είχε αντίκτυπο στο κοινωνικό σύνολο και έφερε σημαντικές συζητήσεις στη δημόσια σφαίρα.

Η επιρροή του Peymann ξεπερνά τη Βιέννη

Μετά τη θητεία του ως διευθυντής του Burgtheater, ο Peymann ήταν διευθυντής του Berliner Ensemble από το 1999 έως το 2017, όπου πραγματοποίησε επίσης σημαντικές παραγωγές. Οι παραστάσεις του χαρακτηρίζονταν πάντα από ξεκάθαρες πολιτικές και κοινωνικές επιδιώξεις. Ακόμη και μετά τον ενεργό του χρόνο ως σκηνοθέτης, συνέχισε να σκηνοθετεί, με πιο πρόσφατο το «The German Lunch Table» το 2020 και το «Waiting for Godot» το 2023 στο Theatre in der Josefstadt. Αυτές οι εξελίξεις τεκμηριώνουν την ακούραστη δέσμευση του Peymann στη θεατρική τέχνη.

Η ενασχόληση με το ναζιστικό παρελθόν και ο προβληματισμός για την ταυτότητα, τη μνήμη και το έθνος παραμένουν επίκαιρες σήμερα. Σχεδόν 70 χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η τέχνη και η κοινωνία έρχονται ξανά αντιμέτωπες με την εξαφάνιση των σύγχρονων μαρτύρων. Αυτό απαιτεί μια ανανεωμένη ενασχόληση με την κουλτούρα της μνήμης, στην οποία οι παραδοσιακές και νέες καλλιτεχνικές μορφές αναπαράστασης θα διαδραματίσουν κεντρικό ρόλο, όπως περιγράφεται στο πανεπιστημιακό έργο.

Ο Claus Peymann θα μείνει στη μνήμη όχι μόνο ως έναν εξαιρετικό σκηνοθέτη του Burgtheater, αλλά και ως έναν θαρραλέο καλλιτέχνη που ήταν πάντα έτοιμος να βάλει στο επίκεντρο της δουλειάς του άβολες αλήθειες.